ابراهیم بن شعیب بن میثم

ابراهیم بن شعیب اسدی کوفی از اصحاب جعفر صادق بود که با رویکردی زاهدانه، در موقف عرفات تنها برای دیگران دعا می‌کرد و به پاداش دعای فرشتگان باور داشت.

زندگی

ابراهیم بن شعیب بن میثم اسدی کوفی از یاران جعفر صادق به‌شمار می‌رفت. در کتاب جامع الرواة از او یاد شده است. علی بن اسباط از طریق ابراهیم بن ابی‌البلاد یا عبدالله بن جُندب نقل می‌کند که در موقف عرفات، پس از پایان وقوف، ابراهیم بن شعیب را دیده و به او سلام کرده است. راوی اشاره می‌کند که یکی از چشمان ابراهیم از ابتدا نابینا بود و چشم دیگرش به‌سبب شدت گریه به‌قدری سرخ شده بود که رنگ خون به خود گرفته بود. وقتی به او گفته شد که بهتر است مراقب چشمش باشد و کمتر بگرید تا بینایی‌اش را از دست ندهد، پاسخ داد: «به خدا سوگند، هرگز برای خودم دعا نکردم. تمام دعاهایم برای برادرانم بود؛ چرا که از جعفر صادق شنیدم می‌گفت: کسی که در غیاب برادرانش برای آنان دعا کند، خداوند فرشته‌ای را مأمور می‌کند تا به او بگوید: دو برابر آن دعا از آنِ تو باد. من ترجیح دادم که برای دیگران دعا کنم تا فرشته‌ای برایم دعا کند؛ زیرا اجابت دعای فرشته قطعی است، در حالی‌که اجابت دعای خودم ممکن است مشکوک باشد.»

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابراهیم بن شعیب بن میثم». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.