آیه ۷۳ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۳ سوره انعام''' هفتاد و سومین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۷۳ سوره انعام''' هفتاد و سومین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به خالقیت و مالکیت [[خداوند]] در دنیا و [[آخرت]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه برای تسلیم بودن در برابر پروردگار و اطاعت از او، دلیلی را مطرح کرده است. براساس متن آیه خداوند خالق آسمانها و زمین است و مالکیت مطلق نیز از آن اوست. هرگاه که اراده کند و فرمان دهد، بلادرنگ انجام میپذیرد. در ادامه آیه به [[معاد]] و برپایی آن به دستور خداوند اشاره شده که او در جهان آخرت نیز حاکمیت و مالکیت دارد و بر همه امور پنهان و آشکار [[خبیر|آگاه]] و [[حکیم (اسماء الحسنی)|داناست.]] به باور مکارم، تنها کسی که مبدء و منتهای عالم به دست اوست، شایسته رهبری و عبادت است و فقط در برابر فرمان او باید تسلیم بود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۹-۳۰۱|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۴ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۷۳ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۳ سوره انعام هفتاد و سومین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به خالقیت و مالکیت خداوند در دنیا و آخرت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ وَيَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ ۚ قَوْلُهُ الْحَقُّ ۚ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و او ذاتی است که آسمانها و زمین را به حق آفرید، و هرگاه که میفرماید: به وجود بیا، بیدرنگ به وجود میآید، و سخن او حق است، و روزی که در صور دمیده میشود فرمانروایی از آن او است آگاه و عالم به پنهان و آشکار است و او حکیم و آگاه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اوست که آسمانها و زمین را به حق آفرید و روزی که بگوید موجود شو، بیدرنگ موجود شود، سخن او حق است، و روزی که در صور دمیده شود، فرمانروایی از آن اوست، اوست که دانای پنهان و پیداست، و اوست که فرزانه آگاه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه برای تسلیم بودن در برابر پروردگار و اطاعت از او، دلیلی را مطرح کرده است. براساس متن آیه خداوند خالق آسمانها و زمین است و مالکیت مطلق نیز از آن اوست. هرگاه که اراده کند و فرمان دهد، بلادرنگ انجام میپذیرد. در ادامه آیه به معاد و برپایی آن به دستور خداوند اشاره شده که او در جهان آخرت نیز حاکمیت و مالکیت دارد و بر همه امور پنهان و آشکار آگاه و داناست. به باور مکارم، تنها کسی که مبدء و منتهای عالم به دست اوست، شایسته رهبری و عبادت است و فقط در برابر فرمان او باید تسلیم بود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۲۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۱۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۲۹۹-۳۰۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.