آمین

«آمین» اسم فعلی به معنای «خدایا اجابت فرما» یا «چنین باد» است. در روایات اسلامی، گفتن آمین پس از دعا به‌ویژه در جمع توصیه شده است. از جعفر صادق، امام ششم شیعیان امامیه، نقل شده که پدرش هنگام گرفتاری، اهل خانه را گرد می‌آورد و خود دعا می‌کرد و آنان «آمین» می‌گفتند. در تفسیر آیه‌ای از سوره یونس، چون موسی دعا کرد و هارون آمین گفت، دعا به هر دو نسبت داده شد. از دیدگاه فقه شیعه، گفتن آمین در نمازها، واجب نیست و اگر امام جماعت پس از سوره حمد سکوت کرد، مأموم تنها باید حمد خدا را تکرار کند و آمین نگوید. اما نزد اهل سنت، گفتن آمین پس از حمد سنت است، مشروط بر آنکه وقفه طولانی یا سخن دیگری بین آنها نباشد.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «آمین». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.