آیه ۳۷ سوره یس: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۷ سوره یس''' سی و هفتمین [[آیه]] از سی و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳۷ سوره یس''' سی و هفتمین [[آیه]] از سی و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. متن آیه به فرآیند روز و شب اشاره دارد و آن را یکی از [[آیات الهی]] و نشانهای بر عظمت [[خدا]] معرفی میکند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیات قبل در خصوص نشانه بودن خلقت زمین و آنچه از آن میروید؛ در این آیه و آیات بعدی نیز نشانههایی از عظمت [[خدا]] در خلقت او مورد توجه قرار گرفته است. در این آیه شب، به عنوان یکی از نشانههای خدا مورد توجه قرار گرفته است. در این آیه، تصریح شده است که شب، به معنای نبود روز است و با گرفته شدن روز، شب محقق میشود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۸۱|ج=۱۸}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع اوقات]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع خلقت]] | |||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۰۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | یس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۳ | ||||
| شماره آیه | ۳۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۸۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۷ سوره یس سی و هفتمین آیه از سی و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. متن آیه به فرآیند روز و شب اشاره دارد و آن را یکی از آیات الهی و نشانهای بر عظمت خدا معرفی میکند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَآيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و شب (نیز) برایشان نشانهای است، ما روز را از آن برمیگیریم ناگهان تاریکی آنانرا فرا میگیرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و برای آنان شب پدیده شگرفی است که روز را از آن جدا میسازیم که آنگاه در تاریکی فرو میروند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیات قبل در خصوص نشانه بودن خلقت زمین و آنچه از آن میروید؛ در این آیه و آیات بعدی نیز نشانههایی از عظمت خدا در خلقت او مورد توجه قرار گرفته است. در این آیه شب، به عنوان یکی از نشانههای خدا مورد توجه قرار گرفته است. در این آیه، تصریح شده است که شب، به معنای نبود روز است و با گرفته شدن روز، شب محقق میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره یس، سی و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جن و پیش از سوره فرقان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره یس، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۲۷۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۱۲۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۸: ۳۸۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره یس»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
