بلل

بلل به رطوبتی اطلاق می‌شود که ماهیت آن مشخص نیست و ممکن است بین بول، منی یا مایعات دیگر مردد باشد. در فقه اسلامی، برای هر حالت از این رطوبت احکام جداگانه‌ای همچون وجوب غسل یا بطلان وضو تعیین شده است.

معنای اصطلاحی

بلل در لغت به‌معنای رطوبت و نمناکی است. در اصطلاح فقه، این واژه به رطوبتی اطلاق می‌شود که پس از خروج از بدن بر لباس زیر ظاهر می‌گردد، اما ماهیت آن به‌طور دقیق مشخص نیست. این رطوبت ممکن است مشکوک بین بول، منی، مذی یا سایر رطوبت‌ها باشد و در هر حالت، احکام فقهی متفاوتی برای آن در نظر گرفته شده است.

احکام فقهی

اسلام شیعی

اگر این رطوبت مشکوک به منی باشد و پس از جنابت دیده شود، در صورتی که فرد پیش‌تر ادرار کرده باشد، غسل بر او واجب نیست. اما اگر ادرار نکرده باشد، باید غسل انجام دهد. در صورتی که رطوبت مشکوک به بول باشد و پس از ادرار کردن ظاهر شود، اگر شخص عمل استبراء را به روش «خرطات» انجام داده باشد، رطوبت پاک تلقی می‌شود؛ اما اگر استبراء صورت نگرفته باشد، آن رطوبت نجس شمرده شده و موجب بطلان وضو خواهد شد.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بلل». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.