گوساله سامری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(+رده:بتپرستی، +رده:بنیاسرائیل (هاتکت)، ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
گوساله سامری، یکی از اصطلاحات در تاریخ پیامبران است. به گفته منابع | گوساله سامری، یکی از اصطلاحات در تاریخ پیامبران است. به گفته منابع اسلامی [[موسی]] پس از تشکیل نظام توحیدی، جهت عبادت و دریافت کتاب مقدس تورات به کوه طور رفت و برادرش هارون را جانشین خویش نمود و به سوی طور رهسپار شد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://wiki.ahlolbait.com/آغاز_میقات_حضرت_موسی_در_کوه_طور|عنوان=دانشنامه اسلامی}}</ref> وقتی موسی بعد از سی شب از کوه [[طور]] برنگشت، [[سامری]] فکر کرد موسی از دنیا رفته است، لذا ماجرای گوساله طلایی را برپا کرد و مردم را به گوساله پرستی دعوت کرد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://hawzah.net/fa/goharenab/View/78879/داستان-گوساله-سامری|عنوان=پایگاه اطلاعرسانی حوزه}}</ref> گاو در نزد مصریان مقدس بود و آن را رمز زندگی کشاورزی خود میدانستند، بنیاسرائیل نیز چنین گرایشی یافته بودند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=من هدی القرآن|سال=۱۴۱۹|نام خانوادگی=مدرسی|جلد=۴|صفحه=۴۵۰}}</ref> | ||
== سرانجام گوساله سامری == | == سرانجام گوساله سامری == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۳۶
گوساله سامری، یکی از اصطلاحات در تاریخ پیامبران است. به گفته منابع اسلامی موسی پس از تشکیل نظام توحیدی، جهت عبادت و دریافت کتاب مقدس تورات به کوه طور رفت و برادرش هارون را جانشین خویش نمود و به سوی طور رهسپار شد.[۱] وقتی موسی بعد از سی شب از کوه طور برنگشت، سامری فکر کرد موسی از دنیا رفته است، لذا ماجرای گوساله طلایی را برپا کرد و مردم را به گوساله پرستی دعوت کرد.[۲] گاو در نزد مصریان مقدس بود و آن را رمز زندگی کشاورزی خود میدانستند، بنیاسرائیل نیز چنین گرایشی یافته بودند.[۳]
سرانجام گوساله سامری
گوساله سامری توسط موسی و پیروانش، سوزانده شده و خاکستر آن به دریا ریخته شد.[۴] تورات نیز سرانجام گوساله را چنین نقل میکند: «آن گوسالهای را که درست کرده بودند گرفته در آتش سوزانید و آسیاب کرد تا که گرد شد و بر روی آب پاشید و به فرزندان اسرائیل نوشانید»[۵]
منابع
- ↑ «دانشنامه اسلامی».
- ↑ «پایگاه اطلاعرسانی حوزه».
- ↑ مدرسی (۱۴۱۹). من هدی القرآن. ج. ۴. ص. ۴۵۰.
- ↑ قران. سوره طه. ایه ۹۷.
- ↑ تورات، خروج، باب ۳۲، آیه ۲۰.