آیه ۱۷ سوره محمد: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۷ سوره محمد''' هفدهمین [[آیه]] از چهل و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[مؤمنان]] راستین با دو صفت [[هدایت]] یافته و [[تقوا|پرهیزکار]] توصیف شدهاند. | '''آیه ۱۷ سوره محمد''' هفدهمین [[آیه]] از چهل و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[مؤمنان]] راستین با دو صفت [[هدایت]] یافته و [[تقوا|پرهیزکار]] توصیف شدهاند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه به دو صفت بارز از صفات مؤمنان اشاره دارد و میگوید: «کسانی که هدایت یافتهاند [[خداوند]] بر هدایتشان میافزاید و روح تقوا و | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه به دو صفت بارز از صفات مؤمنان اشاره دارد و میگوید: «کسانی که هدایت یافتهاند [[خداوند]] بر هدایتشان میافزاید و روح تقوا و پرهیزکاری به آنها میبخشد.» به گفته مکارم، آنهایی که اولین گامهای هدایت را شخصاً برمیدارند و از عقل و [[فطرت]] خود بهره میبرند، خداوند نیز بر هدایت آنها افزوده و نور [[ایمان]] را در دلهایشان میافکند. همچنین در عمل نیز آنها را به وسیله تقوا و تنفر از [[گناه]] یاری میکند. درحالیکه این مطلب درست مقابل [[منافقان]] است که بر دلهایشان مهر میزند. چراکه آنها در عملشان پیرو [[هوا و هوس]] هستند و به خدا و [[پیامبر اسلام|پیامبر]] ایمان نمیآورند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۴۸|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | محمد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره محمد هفدهمین آیه از چهل و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در این آیه مؤمنان راستین با دو صفت هدایت یافته و پرهیزکار توصیف شدهاند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسانیکه راهیاب شدهاند خداوند بر راهیابی ایشان میافزاید و تقوای لازم را بدیشان عطا میکند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و رهیافتگان را هدایت افزود و [راه و رسم] پارساییشان آموخت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه به دو صفت بارز از صفات مؤمنان اشاره دارد و میگوید: «کسانی که هدایت یافتهاند خداوند بر هدایتشان میافزاید و روح تقوا و پرهیزکاری به آنها میبخشد.» به گفته مکارم، آنهایی که اولین گامهای هدایت را شخصاً برمیدارند و از عقل و فطرت خود بهره میبرند، خداوند نیز بر هدایت آنها افزوده و نور ایمان را در دلهایشان میافکند. همچنین در عمل نیز آنها را به وسیله تقوا و تنفر از گناه یاری میکند. درحالیکه این مطلب درست مقابل منافقان است که بر دلهایشان مهر میزند. چراکه آنها در عملشان پیرو هوا و هوس هستند و به خدا و پیامبر ایمان نمیآورند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره محمد، چهل و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حدید و پیش از سوره رعد نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره محمد، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۵۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۰۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۰۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۴۴۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره محمد»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۶۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
