کاربر:Wq7070/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: برگردانده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
[[ابن ابی عقیل عمانی حذاء]] (ابو محمد حسن بن علی) از فقیهان و متکلمان برجسته شیعه در سده چهارم هجری و معاصر با [[کلینی]] و [[علی بن بابویه]] بود. او در فقه و کلام جایگاه مهمی داشت و آثارش همچون ''المتمسک بحبل آل الرسول'' و ''کرّ و فرّ'' مورد توجه قرار گرفت. برخی از فتاوای او مباحثی میان علمای شیعه ایجاد کرد و به همراه [[ابن جنید اسکافی]] در میان امامیه به «قدیمین» شهرت یافت.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی عقیل عمانی حذاء}}</ref>


'''آیه ۵۹ سوره انعام''' پنجاه و نهمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن به‌شمار می‌آید. اشاره آیه به علم و قدرت [[خداوند]] و دایره حکم و فرمان اوست.
== زندگینامه ==
[[ابن ابی عقیل عمانی حذاء]]، با نام کامل ابو محمد حسن بن علی، فقیه و متکلم شیعه در سده چهارم هجری بود که هم‌عصر [[کلینی]] و [[علی بن بابویه]] به‌شمار می‌رفت. از نسبت «حذاء» چنین برمی‌آید که او در خانواده‌ای کفشگر به دنیا آمده است. ابن ابی عقیل از عالمان ثقه و مورد اعتماد بود و فضل او در فقه و کلام ستوده شده است.


== متن ==
فقیهان شیعه به فتاوای او استناد می‌کردند و تحقیقات او در میان آنان جایگاهی ویژه داشت. از آثار او می‌توان به ''المتمسک بحبل آل الرسول'' در فقه و ''کرّ و فرّ'' در موضوع امامت اشاره کرد. برخی از فتاوای او موجب بروز بحث و جدل در میان علمای شیعه شد و رساله‌هایی در تأیید یا رد آنها نوشته گردید. به گفته قاضی نورالله شوشتری، او نخستین مجتهد امامیه بود که با [[مالک بن انس]] موافقت کرد و بر این نظر بود که آب قلیل تنها با تماس با پلیدی نجس نمی‌شود. 
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۹|ج=۱۳}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱۵۷|ج=۷}}</ref>


<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>
از جمله کسانی که به نقد فتاوای او پرداخت، [[علامه حلی]] بود. ابن ابی عقیل به همراه [[ابن جنید اسکافی]] در میان فقهای امامیه با عنوان «قدیمین» شناخته می‌شدند.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=ابن ابی عقیل عمانی حذاء}}</ref>


== ترجمه ==
== پانویس ==
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۱۳۴}}</ref>
=== ارجاعات === 
{{پانویس|۴|اندازه=ریز}}


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>
=== منابع === 
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابن ابی عقیل عمانی حذاء|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}


[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۱۳۴}}</ref>
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
 
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>
 
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] در ابتدای آیه به [[علم خداوند]] اشاره دارد و خزانه‌های علم (یا کلیدهای [[غیب]]) را در نزد خداوند دانسته است. سپس به علم و آگاهی خداوند بر تمام آنچه در دریاها و خشکی‌هاست، اشاره می‌کند و برای تأکید می‌افزاید که حتی برگی بدون اجازه او از درخت نمی‌افتد و جدا نمی‌شود. همچنین بیان می‌کند که هیچ تر و خشکی نیست مگر اینکه در «[[کتاب مبین]]» ثبت و ضبط است. به گفته مکارم، «مفاتح» به معنای کلید و گاهی به معنی خزینه گفته شده است. اما در این آیه بیشتر احتمال دارد که به معنای کلیدها باشد؛ زیرا هدف در این آیه بیان علم خداست و این معنا با کلید متناسب‌تر به نظر می‌رسد. دربارهٔ «کتاب مبین» نیز گفته شده که منظور همان مقام علم خداوند است و بر «[[لوح محفوظ]]» قابل تطبیق است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۶۸–۲۷۲|ج=۵}}</ref>
 
== شأن نزول و ترتیب ==
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره انعام]]، ششمین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره حجر]] و پیش از [[سوره صافات]] نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را [[سوره مدنی|مدنی]] و الباقی را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در [[مکه]] نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کرده‌اند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۲|ف=سوره انعام}}</ref>
 
== پانویس ==
=== ارجاعات ===
{{پانویس|۳|اندازه=ریز}}
 
=== منابع ===
{{آغاز پانویس|35em}}
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=خرمشاهی|نام=بهاءالدین|پیوند نویسنده=بهاءالدین خرمشاهی|پیوند نویسنده۲=|پیوند ویراستار=|عنوان=ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی|کوشش=|ویرایش=|سری=|سال=۱۳۹۳|ناشر=موسسه تبیان|مکان=قم|زبان=فارسی-عربی|گفتاورد=|پی‌نوشت=|مترجم=|شابک=|پیوند=}}
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|عنوان=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|سال=۱۳۸۸|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|زبان=فارسی|پیوند=http://lib.eshia.ir/26683/1/0}}
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=رازی|نام=محمد بن عمر|پیوند نویسنده=فخرالدین رازی|پیوند نویسنده۲=|پیوند ویراستار=|عنوان=مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر|کوشش=|ویرایش=|سری=سوم|سال=۱۴۲۰|ناشر=دار إحیاء التراث العربی|مکان=بیروت|زبان=عربی|گفتاورد=|پی‌نوشت=|مترجم=|شابک=|پیوند=http://lib.efatwa.ir/46987/32/203}}
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=گمشادزهی|نام=محمدگل|پیوند نویسنده=محمدگل گمشادزهی|عنوان=ترجمه معانی قرآن کریم|سال=۱۳۹۴|ناشر=مجموعه موحدین|مکان=|کوشش=کتابخانه عقیده}}
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=طباطبایی|نام=محمدحسین|پیوند نویسنده=علامه طباطبایی|پیوند نویسنده۲=|پیوند ویراستار=|عنوان=ترجمه تفسیر المیزان|کوشش=|ویرایش=|سری=|سال=۱۳۹۵|ناشر=دفتر انتشارات اسلامی|مکان=قم|زبان=فارسی|گفتاورد=|پی‌نوشت=|مترجم=سید محمدباقر موسوی همدانی|شابک=|پیوند=http://lib.eshia.ir/50081/1/7}}
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|نام=ناصر|پیوند نویسنده=ناصر مکارم شیرازی|عنوان=تفسیر نمونه|سال=۱۳۷۴|ناشر=دارالکتب اسلامیه|مکان=تهران|زبان=فارسی|پیوند=http://lib.eshia.ir/50082/1/0}}
{{پایان پانویس}}
 
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
 
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۰۹

ابن ابی عقیل عمانی حذاء (ابو محمد حسن بن علی) از فقیهان و متکلمان برجسته شیعه در سده چهارم هجری و معاصر با کلینی و علی بن بابویه بود. او در فقه و کلام جایگاه مهمی داشت و آثارش همچون المتمسک بحبل آل الرسول و کرّ و فرّ مورد توجه قرار گرفت. برخی از فتاوای او مباحثی میان علمای شیعه ایجاد کرد و به همراه ابن جنید اسکافی در میان امامیه به «قدیمین» شهرت یافت.[۱]

زندگینامه

ابن ابی عقیل عمانی حذاء، با نام کامل ابو محمد حسن بن علی، فقیه و متکلم شیعه در سده چهارم هجری بود که هم‌عصر کلینی و علی بن بابویه به‌شمار می‌رفت. از نسبت «حذاء» چنین برمی‌آید که او در خانواده‌ای کفشگر به دنیا آمده است. ابن ابی عقیل از عالمان ثقه و مورد اعتماد بود و فضل او در فقه و کلام ستوده شده است.

فقیهان شیعه به فتاوای او استناد می‌کردند و تحقیقات او در میان آنان جایگاهی ویژه داشت. از آثار او می‌توان به المتمسک بحبل آل الرسول در فقه و کرّ و فرّ در موضوع امامت اشاره کرد. برخی از فتاوای او موجب بروز بحث و جدل در میان علمای شیعه شد و رساله‌هایی در تأیید یا رد آنها نوشته گردید. به گفته قاضی نورالله شوشتری، او نخستین مجتهد امامیه بود که با مالک بن انس موافقت کرد و بر این نظر بود که آب قلیل تنها با تماس با پلیدی نجس نمی‌شود.

از جمله کسانی که به نقد فتاوای او پرداخت، علامه حلی بود. ابن ابی عقیل به همراه ابن جنید اسکافی در میان فقهای امامیه با عنوان «قدیمین» شناخته می‌شدند.[۲]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن ابی عقیل عمانی حذاء». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.

خیر‌ خیر خیر خیر خیر خیر تاحدودی درجه بندی