رشوه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رشوه''' یکی از مفاسد اقتصادی است که آسیب های اجتماعی فراوانی را به دنبال دارد و شوربختانه این پدیده شوم در اجتماع ما رواج یافته و عادت گشته و مانند یک ویروس فراگیر همه جانبه به طور گسترده منتشر شده است<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب رشوه|سال=1400|نام=هادی|نام خانوادگی=نجفی|ناشر=هادی نجفی|جلد=1|صفحهها=ص۹.ص ۸۴.ص ۳۳.ص ۱۰۶}}</ref> | |||
رشوه یکی از مفاسد اقتصادی است که آسیب های اجتماعی فراوانی را به دنبال دارد و شوربختانه این پدیده شوم در اجتماع ما رواج یافته و عادت گشته و مانند یک ویروس فراگیر همه جانبه به طور گسترده منتشر شده است | |||
== | == حرمت رشوه در اسلام == | ||
=== منابع شیعی === | |||
صحیحه [[عمار بن مروان]] است که گفته است از [[محمد باقر]] و در مورد غلول سؤال کردم، پس گفت: مقصود هر چیزی است که از طرف [[امامت|امام]] در آن خیانت شود. پس آن مال حرام است و خوردن [[مال یتیم]] و مثل آن [[حرام]] است. و مال حرام انواع زیادی دارد از آن جمله: اجر کسانی است که بدکاره هستند. و پول [[شراب]] انگور و شراب خرما و آنچه [[مست]] کننده است و ربا بعد از آنکه بینه بر آن اقامه شد و اما رشوه در مقابل حکم پس قطعا رشوه، [[کفر]] به خداوند است.<ref name=":0" /> | |||
و | ==== حکم هدیه به قاضی ==== | ||
شیخ طوسی گفته اند: «اما هدیه، پس اگر عادتاً به او هدیه نمی دادند قبول آن هدیه بر قاضی حرام است این زمانی است که کسی که به قاضی هدیه می دهد عادتاً بین قاضی و او، هدیه رد و بدل نمی شده، ولی اگر از کسانی باشد که عادت به آن کار دارد مانند خویشان و دوست مهربان در این صورت به زمان و وجه هدیه نگریسته می شود. پس اگر در حال حکم کردن بین او و غیر باشد یا اینکه قاضی احساس کند به اینکه او، هدیه را به خاطر حکم کردنی که پیش روی اوست، تقدیم می کند بر او گرفتن هدیه حرام است و با رشوه یکسان است و اگر چیزی از این امور نبود، مستحب است که از آن هدیه پرهیز شود.<ref name=":0" /> | |||
== منابع == | |||
[[رده:گناهان کبیره در اسلام]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۱۷
رشوه یکی از مفاسد اقتصادی است که آسیب های اجتماعی فراوانی را به دنبال دارد و شوربختانه این پدیده شوم در اجتماع ما رواج یافته و عادت گشته و مانند یک ویروس فراگیر همه جانبه به طور گسترده منتشر شده است[۱]
حرمت رشوه در اسلام
منابع شیعی
صحیحه عمار بن مروان است که گفته است از محمد باقر و در مورد غلول سؤال کردم، پس گفت: مقصود هر چیزی است که از طرف امام در آن خیانت شود. پس آن مال حرام است و خوردن مال یتیم و مثل آن حرام است. و مال حرام انواع زیادی دارد از آن جمله: اجر کسانی است که بدکاره هستند. و پول شراب انگور و شراب خرما و آنچه مست کننده است و ربا بعد از آنکه بینه بر آن اقامه شد و اما رشوه در مقابل حکم پس قطعا رشوه، کفر به خداوند است.[۱]
حکم هدیه به قاضی
شیخ طوسی گفته اند: «اما هدیه، پس اگر عادتاً به او هدیه نمی دادند قبول آن هدیه بر قاضی حرام است این زمانی است که کسی که به قاضی هدیه می دهد عادتاً بین قاضی و او، هدیه رد و بدل نمی شده، ولی اگر از کسانی باشد که عادت به آن کار دارد مانند خویشان و دوست مهربان در این صورت به زمان و وجه هدیه نگریسته می شود. پس اگر در حال حکم کردن بین او و غیر باشد یا اینکه قاضی احساس کند به اینکه او، هدیه را به خاطر حکم کردنی که پیش روی اوست، تقدیم می کند بر او گرفتن هدیه حرام است و با رشوه یکسان است و اگر چیزی از این امور نبود، مستحب است که از آن هدیه پرهیز شود.[۱]