رزق: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
رزق  
'''رزق''' به معنای بخششی است که از سوی خدا به مخلوقات اعطا می شود. در تعالیم اسلامی، یکی از صفات خدا را [[رزاق]] گزارش کرده‌اند.


== معنای رزق ==
== معنای رزق ==
درکتاب قرآن و علوم انسانی گفته شده که :رزق گاهی به معنای عطای جاری می باشد خواه آن عطا دنیوی باشد یااخروی گواهی به معنای نصیب می باشد و گاهی به آنچه که به شکم می رسد و باآن تغزیه می کنند رزق می گویند.  
درکتاب ''قرآن و علوم انسانی'' گفته شده که رزق گاهی به معنای عطای جاری می باشد خواه آن عطا دنیوی باشد یا اخروی گواهی به معنای نصیب می باشد و گاهی به آنچه که به شکم می رسد و باآن تغزیه می کنند رزق می گویند. رزق به معنای نوعی بخشش و عطا گفته می شود مثلاً پادشاه به لشکریان رزق می دهد .که این جمله تنها شامل مواد غذایی لشکر می باشد... این معنای اصلی و لغوی رزق بود ولی بعد ها در معنای آن توسعه دادند و هر غذایی راکه  به آدمی می رسد چه دهنده اش معلوم باشد چه نباشد رزق خواندند .گویا رزق بخششی است که به اندازه تلاش و کوشش انسان به اومی رسد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=قرآن و علوم انسانی|سال=1391|نام=محمد علی|نام خانوادگی=رضایی اصفهانی|ناشر=انتشارات پژوهش های تفسیر و علوم قرآن|جلد=1}}</ref>


== رزق از نگاه قرآن: ==
== در قرآن ==
رزق به معنای نوعی بخشش و عطا گفته می شود مثلاً پادشاه به لشکریان رزق می دهد .که این جمله تنها شامل مواد غذایی لشکر می باشد... این معنای اصلی و لغوی رزق بود ولی بعد ها در معنای آن توسعه دادنند و هر غذایی راکه  به آدمی می رسد چه دهنده اش معلوم باشد چه نباشد رزق خواندند .گویا رزق بخششی است که به اندازه تلاش و کوشش انسان به اومی رسد.
رزق در [[قرآن]] شامل روزی مادی و معنوی است. بسیاری از [[آیه|آیات قرآن]] بیانگر تقسیم شدگی و مقدّر‌شدن روزی و تضمین آن از ناحیه [[خدا|پروردگار]] است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کار در زندگی فردی و اجتماعی از نگاه قران|سال=۱۳۸۳|پیوند=https://www.ghbook.ir/index.php?name=%D9%83%D8%A7%D8%B1%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%D9%8A%20%D9%81%D8%B1%D8%AF%D9%8A%20%D9%88%20%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%D9%8A%20%D8%A7%D8%B2%20%D8%AF%D9%8A%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%87%20%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86&option=com_dbook&task=readonline&book_id=13962&page=29&chkhashk=CBEF878E6E&sword=%D8%B1%D8%B2%D9%82%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86&Itemid=167&tmpl=component&lang=fa|نام=مختار|نام خانوادگی=نیک فر|ناشر=مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران|صفحه=۲۸}}</ref>
 
== منابع ==
 
[[رده:اصطلاحات قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۴۶

رزق به معنای بخششی است که از سوی خدا به مخلوقات اعطا می شود. در تعالیم اسلامی، یکی از صفات خدا را رزاق گزارش کرده‌اند.

معنای رزق

درکتاب قرآن و علوم انسانی گفته شده که رزق گاهی به معنای عطای جاری می باشد خواه آن عطا دنیوی باشد یا اخروی گواهی به معنای نصیب می باشد و گاهی به آنچه که به شکم می رسد و باآن تغزیه می کنند رزق می گویند. رزق به معنای نوعی بخشش و عطا گفته می شود مثلاً پادشاه به لشکریان رزق می دهد .که این جمله تنها شامل مواد غذایی لشکر می باشد... این معنای اصلی و لغوی رزق بود ولی بعد ها در معنای آن توسعه دادند و هر غذایی راکه به آدمی می رسد چه دهنده اش معلوم باشد چه نباشد رزق خواندند .گویا رزق بخششی است که به اندازه تلاش و کوشش انسان به اومی رسد.[۱]

در قرآن

رزق در قرآن شامل روزی مادی و معنوی است. بسیاری از آیات قرآن بیانگر تقسیم شدگی و مقدّر‌شدن روزی و تضمین آن از ناحیه پروردگار است.[۲]

منابع

  1. رضایی اصفهانی، محمد علی (۱۳۹۱). قرآن و علوم انسانی. ج. ۱. انتشارات پژوهش های تفسیر و علوم قرآن.
  2. نیک فر، مختار (۱۳۸۳). کار در زندگی فردی و اجتماعی از نگاه قران. مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران. ص. ۲۸.