رزق: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''رزق''' به معنای بخششی است که از سوی خدا به مخلوقات اعطا می شود.  
'''رزق''' به معنای بخششی است که از سوی خدا به مخلوقات اعطا می شود. در تعالیم اسلامی، یکی از صفات خدا را [[رزاق]] گزارش کرده‌اند.  


== معنای رزق ==
== معنای رزق ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۴۶

رزق به معنای بخششی است که از سوی خدا به مخلوقات اعطا می شود. در تعالیم اسلامی، یکی از صفات خدا را رزاق گزارش کرده‌اند.

معنای رزق

درکتاب قرآن و علوم انسانی گفته شده که رزق گاهی به معنای عطای جاری می باشد خواه آن عطا دنیوی باشد یا اخروی گواهی به معنای نصیب می باشد و گاهی به آنچه که به شکم می رسد و باآن تغزیه می کنند رزق می گویند. رزق به معنای نوعی بخشش و عطا گفته می شود مثلاً پادشاه به لشکریان رزق می دهد .که این جمله تنها شامل مواد غذایی لشکر می باشد... این معنای اصلی و لغوی رزق بود ولی بعد ها در معنای آن توسعه دادند و هر غذایی راکه به آدمی می رسد چه دهنده اش معلوم باشد چه نباشد رزق خواندند .گویا رزق بخششی است که به اندازه تلاش و کوشش انسان به اومی رسد.[۱]

در قرآن

رزق در قرآن شامل روزی مادی و معنوی است. بسیاری از آیات قرآن بیانگر تقسیم شدگی و مقدّر‌شدن روزی و تضمین آن از ناحیه پروردگار است.[۲]

منابع

  1. رضایی اصفهانی، محمد علی (۱۳۹۱). قرآن و علوم انسانی. ج. ۱. انتشارات پژوهش های تفسیر و علوم قرآن.
  2. نیک فر، مختار (۱۳۸۳). کار در زندگی فردی و اجتماعی از نگاه قران. مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران. ص. ۲۸.