کاربر:Asaman/صفحه تمرین دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «سلام» ایجاد کرد)
 
جز (Shahroudi صفحهٔ Asaman:اسلامیکالی/صفحه تمرین دوم را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به کاربر:Asaman/صفحه تمرین دوم منتقل کرد)
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
سلام
== نگاه هنجاری اسلام به تقسیم کار جنسیتی ==
[[پرونده:تقسیم کار جنسیتی.jpg|بندانگشتی]]
اسلام به عنوان دینی که عدالت و برابری انسان ها را ازپایه اساسی خود به شمار آورده است، در موضوع تقسیم کار جنسیتی، دیدگاهی تبعیض آمیز نسبت به زن و مرد ندارد؛ زیرا تبعیض همواره بر پایه تمایز در ارزش گذاری استوار است، در صورتی که اسلام نه میان زن و مرد از نظر ارزشمندی تفاوت  قائل شده و نه به فعالیت های زنانه و مردانه ارزش متفاوتی اسناد داده است.
 
اسلام به دلیل آنکه به جنس مرد در مقایسه با جنس زن، ارزش بیشتری نسبت می دهد، در الگوی تقسیم کار مطلوب خود، کارهای ارزشمندتر را به مردان و کارهای کم ارزش تر را به زنان داده است.  باید برای موافقت اسلام با الگوی تقسیم کار جنسیتی، دلیل دیگری بیابیم که به نظر می رسد دلیل اصلی این امر، ملاحضه تفاوت های طبیعی میان زن و مرد بوده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خانواده در اسلام|نام=حسین|نام خانوادگی=بستان|ناشر=پژوهشگاه حوزه و دانشگاه|صفحه=109}}</ref>
 
{{مفاهیم فمینیسم}}
 
== منابع ==
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۴۸

نگاه هنجاری اسلام به تقسیم کار جنسیتی

اسلام به عنوان دینی که عدالت و برابری انسان ها را ازپایه اساسی خود به شمار آورده است، در موضوع تقسیم کار جنسیتی، دیدگاهی تبعیض آمیز نسبت به زن و مرد ندارد؛ زیرا تبعیض همواره بر پایه تمایز در ارزش گذاری استوار است، در صورتی که اسلام نه میان زن و مرد از نظر ارزشمندی تفاوت قائل شده و نه به فعالیت های زنانه و مردانه ارزش متفاوتی اسناد داده است.

اسلام به دلیل آنکه به جنس مرد در مقایسه با جنس زن، ارزش بیشتری نسبت می دهد، در الگوی تقسیم کار مطلوب خود، کارهای ارزشمندتر را به مردان و کارهای کم ارزش تر را به زنان داده است. باید برای موافقت اسلام با الگوی تقسیم کار جنسیتی، دلیل دیگری بیابیم که به نظر می رسد دلیل اصلی این امر، ملاحضه تفاوت های طبیعی میان زن و مرد بوده است.[۱]

منابع

  1. بستان، حسین. خانواده در اسلام. پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. ص. ۱۰۹.