ابوالمعالی جوینی

ابوالمعالی عبدالملک بن عبدالله بن یوسف بن عبدالله بن محمد بن حیویّه جوینی مشهور به ابوالمعالی جوینی از فقیهان سنی شافعی مذهب ایرانی بود. او در سال ۴۱۹ ه.ق در نیشابور به دنیا آمد. او در فقه متبحر بود و یکی از بزرگان مذهب شافعیه محسوب می‌شد. پدر ابوالمعالی، از دانشمندان معروف عصر خویش بود و ابوالمعالی نخست به نیشابور نزد پدر علوم ابتدایی را آموخت و پس از پدر، مجلس درس او را اداره می‌کرد. او بعدتر به بغداد عزیمت کرد و به مدت چهار سال نیز در شهر مکه از ناحیه حجاز و مدتی را نیز در مدینه گذراند و علم آموخت. ابوالمعالی در اوایل دولت الب ارسلان به نیشابور بازگشت و نظام‌الملک وزیر، مدرسه نظامیه نیشابور را برای او ساخت و ابوالمعالی را به تولیت این مدرسه منصوب کرد. او به مدت ۳۰ سال در نیشابور به تدریس و تالیف پرداخت. او در یکی از روستاهای نیشابور درگذشت و جسد او را در خانه وی در شهر نیشابور به خاک سپردند. سال درگذشت او را ۴۷۸ ه.ق در شهر نیشابور گزارش کرده‌اند. گفته شده است که بعدتر، جسد او را به کربلا منتقل کردند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوالمعالی جوینی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.

[[رده:]] [[رده:]] [[رده:]] [[رده:]]