اعتباری

در اصطلاح علوم عقلی، اعتبار به معنای پرداختن ذهن به امری است که از یک واقعیت خارجی انتزاع می‌شود، مانند مالکیت یا روابط. این امور به طور واقعی و حقیقی وجود دارند، اما تنها در ذهن جای دارند و از منشأ انتزاعشان در ذهن باقی می‌مانند. بنابراین، «اعتبار» مفهومی است که در مقابل واقعیت خارجی قرار دارد و اموری که از آن انتزاع می‌شوند، به عنوان «اعتباریات» شناخته می‌شوند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اعتبار». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.