توبه آدم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Shahroudi صفحهٔ کاربر:توبه آدم را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به توبه آدم منتقل کرد) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== | [[پرونده:پشیمانی آدم .jpg|بندانگشتی|نقاشی آدم]] | ||
توبه یکی از مفاهیم مهم در دین [[اسلام]] است. در فرهنگ اسلام، '''توبه آدم''' به عنوان اولین [[توبه]]<nowiki/>کار، الگویی برای تمام انسانها محسوب میشود. [[آدم]] به عنوان اولین انسان در [[بهشت]] زندگی میکرد اما با وسوسه [[شیطان]] از [[درخت ممنوعه]] خورد و این عمل موجب خروج او و همسرش [[حوا]] از بهشت شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ پیامبران|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=سرور}}</ref> | |||
== | == مفهومشناسی == | ||
[[ | عصیان در لغت به معنای «سختشدن» و خارج شدن از اطاعت است. [[توبه|ﺗﻮﺑﻪ]] به معنی «بازگشت» است و در تفکرات دینی فردی که [[گناه]] میکند از مسیر صواب دور میشود. تنها توبه است که میتواند او را به مسیر حق بازگرداند؛ و جلوی سقوط او را بگیرد.<ref>{{یادکرد وب|تاریخ=1391|نشانی=|عنوان=تاویل عصیان و توبه آدم در اندیشه عرفان اسلامی|انتشارات=دانشگاه آزاد اسلامی|نام خانوادگی=سید ترابی|نام خانوادگی۲=رمضان پارگامی|نام=سید حسن|نام۲=یحیی}}</ref> | ||
== عصیان آدم == | |||
خداوند خلقت آدم و سر سلسله نوع بشر را آغاز کرد. برای رفع تنهایی آدم، حوا را آفرید و آنها را در بهشت سکونت داد و گفت در [[بهشت]] سکونت گزینید و از خوراکی های آن بخورید ولی به این یک درخت نزدیک نشوید.که از ستم گران خواهید شد.و همچنین به آنها گوش زد کرد که کینه ابلیس را فراموش نکنند . | |||
خداوند خلقت آدم و سر سلسله نوع بشر را آغاز کرد. برای رفع تنهایی | |||
آدم و حوا در بهشت مسکن گرفتند و از نعمتهای بهشتی بهره مند شدند ولی شیطان که همه بدبختی خود از درگاه خداوند را از آدم می دانست در صدد از بین بردن نعمت های الهی بر آمد و آنها را وادار کرد به درخت ممنوعه نزدیک شوند و در نتیجه آنها از فرمان خدا سرپیچی کردند .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ انبیاء: قصص قرآن از آدم تا خاتم|سال=۱۳۹۹|نام=سید هاشم|نام خانوادگی=رسولی محلاتی|ناشر=بوستان کتاب}}</ref> | آدم و حوا در بهشت مسکن گرفتند و از نعمتهای بهشتی بهره مند شدند ولی شیطان که همه بدبختی خود از درگاه خداوند را از آدم می دانست در صدد از بین بردن نعمت های الهی بر آمد و آنها را وادار کرد به درخت ممنوعه نزدیک شوند و در نتیجه آنها از فرمان خدا سرپیچی کردند .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ انبیاء: قصص قرآن از آدم تا خاتم|سال=۱۳۹۹|نام=سید هاشم|نام خانوادگی=رسولی محلاتی|ناشر=بوستان کتاب}}</ref> | ||
| خط ۲۶: | خط ۱۳: | ||
آن هنگام که آدم از بهشت رانده شد آدم آنقدر گریست .و گریه آدم چهل سال ادامه داشت و از کرده خود پشیمان بود و توبه کرد .خداوند توبه او را پذیرفت و [[جبرئیل|جبرییل]] را فرستاد که کلماتی به آدم بیاموزد و آن کلمات همان بود که قبلاً در عرش دیده بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=داستانهایی از گریه بر حسین امام سوم شیعیان|سال=۱۳۸۰|نام=علی|نام خانوادگی=میر خلف زاده|ناشر=مهدی یار}}</ref> | آن هنگام که آدم از بهشت رانده شد آدم آنقدر گریست .و گریه آدم چهل سال ادامه داشت و از کرده خود پشیمان بود و توبه کرد .خداوند توبه او را پذیرفت و [[جبرئیل|جبرییل]] را فرستاد که کلماتی به آدم بیاموزد و آن کلمات همان بود که قبلاً در عرش دیده بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=داستانهایی از گریه بر حسین امام سوم شیعیان|سال=۱۳۸۰|نام=علی|نام خانوادگی=میر خلف زاده|ناشر=مهدی یار}}</ref> | ||
== منابع == | |||
<references /> | <references /> | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات قرآنی]] | ||
[[رده:آدم و حوا]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۰۴
توبه یکی از مفاهیم مهم در دین اسلام است. در فرهنگ اسلام، توبه آدم به عنوان اولین توبهکار، الگویی برای تمام انسانها محسوب میشود. آدم به عنوان اولین انسان در بهشت زندگی میکرد اما با وسوسه شیطان از درخت ممنوعه خورد و این عمل موجب خروج او و همسرش حوا از بهشت شد.[۱]
مفهومشناسی
عصیان در لغت به معنای «سختشدن» و خارج شدن از اطاعت است. ﺗﻮﺑﻪ به معنی «بازگشت» است و در تفکرات دینی فردی که گناه میکند از مسیر صواب دور میشود. تنها توبه است که میتواند او را به مسیر حق بازگرداند؛ و جلوی سقوط او را بگیرد.[۲]
عصیان آدم
خداوند خلقت آدم و سر سلسله نوع بشر را آغاز کرد. برای رفع تنهایی آدم، حوا را آفرید و آنها را در بهشت سکونت داد و گفت در بهشت سکونت گزینید و از خوراکی های آن بخورید ولی به این یک درخت نزدیک نشوید.که از ستم گران خواهید شد.و همچنین به آنها گوش زد کرد که کینه ابلیس را فراموش نکنند .
آدم و حوا در بهشت مسکن گرفتند و از نعمتهای بهشتی بهره مند شدند ولی شیطان که همه بدبختی خود از درگاه خداوند را از آدم می دانست در صدد از بین بردن نعمت های الهی بر آمد و آنها را وادار کرد به درخت ممنوعه نزدیک شوند و در نتیجه آنها از فرمان خدا سرپیچی کردند .[۳]
توبه
آن هنگام که آدم از بهشت رانده شد آدم آنقدر گریست .و گریه آدم چهل سال ادامه داشت و از کرده خود پشیمان بود و توبه کرد .خداوند توبه او را پذیرفت و جبرییل را فرستاد که کلماتی به آدم بیاموزد و آن کلمات همان بود که قبلاً در عرش دیده بود.[۴]
منابع
- ↑ مجلسی، محمد باقر. تاریخ پیامبران. سرور.
- ↑ سید ترابی، سید حسن؛ رمضان پارگامی، یحیی (۱۳۹۱). «تاویل عصیان و توبه آدم در اندیشه عرفان اسلامی». دانشگاه آزاد اسلامی. پارامتر
|پیوند=ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ رسولی محلاتی، سید هاشم (۱۳۹۹). تاریخ انبیاء: قصص قرآن از آدم تا خاتم. بوستان کتاب.
- ↑ میر خلف زاده، علی (۱۳۸۰). داستانهایی از گریه بر حسین امام سوم شیعیان. مهدی یار.