واجب: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «واجب، در زبان فقهی، به معنای عملی است که انجام آن ضروری و لازم است و ترک آن، انسان را در معرض توبیخ و عذاب الهی قرار می دهد. واجب به دسته ها و اقسام متعدد تقسیم می گردد. مهم ترین این واجبات شرعی، که فروع دین نامیده می شوند،شامل ده مورد است. که در ن...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
واجب، در زبان فقهی، به معنای عملی است که انجام آن ضروری و لازم است و ترک آن، انسان را در معرض توبیخ و عذاب الهی قرار می دهد. واجب به دسته ها و اقسام متعدد تقسیم می گردد. مهم ترین این واجبات شرعی، که فروع دین نامیده می شوند،شامل ده مورد است. که در نظر پیروان این دین که شیعیان هستند، از جمله  اصول اساسی اعتقادی و عملی به شمار می آیند.
'''واجب'''، در زبان [[فقهی]]، به معنای عملی است که انجام آن ضروری و لازم است و ترک آن، انسان را در معرض توبیخ و [[عذاب الهی]] قرار می دهد. واجب به دسته ها و اقسام متعدد تقسیم می گردد. مهم ترین این [[واجبات شرعی]]، که [[فروع دین]] نامیده می شوند،شامل ده مورد است. که در نظر پیروان این دین، از جمله  اصول اساسی اعتقادی و عملی به شمار می آیند.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=فرهنگ اصطلاحات اصول|عنوان کتاب=فرهنگ اصطلاحات اصول|سال=۱۳۷۹|نام=مجتبی|نام خانوادگی=ملکی اصفهانی|ناشر=عالمه|مکان=قم|سری=چاپ اول}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=عقائد المؤمنین|عنوان کتاب=عقائدالمؤمنین|سال=۱۴۱۱|نام=عادل|نام خانوادگی=علوی|ناشر=دارالذخائر|مکان=قم|سری=چاپ اول}}</ref>
== مفهوم شناسی و اهمیت ==
واجب در زبان [[فقهی]]، به عملی اطلاق می شود که حکمش از سوی [[شرع]]، [[وجوب]] شناخته شده است. انجام این عمل ضروری و لازم است، و ترک آن، نه تنها موجب [[گناه]] می گردد، بلکه فرد را مستحق [[عذاب الهی]] می سازد.<ref name=":0" />
 
== منابع ==
<references />
 
[[رده:اصطلاحات فقهی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۵

واجب، در زبان فقهی، به معنای عملی است که انجام آن ضروری و لازم است و ترک آن، انسان را در معرض توبیخ و عذاب الهی قرار می دهد. واجب به دسته ها و اقسام متعدد تقسیم می گردد. مهم ترین این واجبات شرعی، که فروع دین نامیده می شوند،شامل ده مورد است. که در نظر پیروان این دین، از جمله اصول اساسی اعتقادی و عملی به شمار می آیند.[۱][۲]

مفهوم شناسی و اهمیت

واجب در زبان فقهی، به عملی اطلاق می شود که حکمش از سوی شرع، وجوب شناخته شده است. انجام این عمل ضروری و لازم است، و ترک آن، نه تنها موجب گناه می گردد، بلکه فرد را مستحق عذاب الهی می سازد.[۱]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ملکی اصفهانی، مجتبی (۱۳۷۹). فرهنگ اصطلاحات اصول. چاپ اول. قم: عالمه.
  2. علوی، عادل (۱۴۱۱). عقائد المؤمنین. چاپ اول. قم: دارالذخائر.