تربیت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
به مجموعه فعالیتهایی که مربی، والد یا معلم انجام میدهد، برای اثر گذاری بر عقاید و انگیزهها و رفتار متربی، تربیت گفته میشود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت|سال=1398|نام=محمد|نام خانوادگی=داوودی|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=حسینی زاده}}</ref> نکته مهمی که باید در نظر گرفت این است که تربیت همیشه امری قصدیه نیست، به این معنا که تربیت همیشه متوقف بر قصد و [[اراده]] فرد نیست، گاهی چه انسان بخواهد و چه نخواهد دیگران رفتار یا گفتاری را از وی یادمیگیرند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ادب الهی، کتاب پنجم|سال=1394|نام=مجتبی|نام خانوادگی=تهرانی}}</ref> | |||
به مجموعه فعالیتهایی که مربی، والد یا معلم انجام میدهد، برای اثر گذاری بر عقاید و انگیزهها و رفتار | |||
=== ویژگیهای [[مربی]] === | == معنای لغوی و اصطلاحی == | ||
واژه تربیت در لغت، مصدر عربی پروردن و دست نرم بر پهلوی بچه زدن تا به خواب برخیزد. در لغت فارسی از پرورش و تعلیم و تأدیب و سیاست و ترقی و برتری و با علم و با ادب شدن و آموختن درس گرفته شده است. این واژه در اصطلاح: پرورش در جهت رشد و کمال برای رسیدن به سعادت است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، ج ۲، چاپ اول، تهران، دانشگاه، 1310،}}</ref> | |||
== ویژگیهای مربی == | |||
اولین و مهمترین ویژگی [[مربی]] این است که ابتدا باید خودش را تربیت و اصلاح کرده باشد چرا که در غیر این صورت تربیت او بر دیگران بی فایده یا حتی مضر خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ادب الهی، کتاب پنجم|سال=1394|نام=مجتبی|نام خانوادگی=تهرانی}}</ref> | |||
== منابع == | |||
[[رده:آموزش و پرورش]] | |||
[[رده:اصول اخلاقی]] | |||
[[رده:اخلاق اجتماعی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۳۶
به مجموعه فعالیتهایی که مربی، والد یا معلم انجام میدهد، برای اثر گذاری بر عقاید و انگیزهها و رفتار متربی، تربیت گفته میشود.[۱] نکته مهمی که باید در نظر گرفت این است که تربیت همیشه امری قصدیه نیست، به این معنا که تربیت همیشه متوقف بر قصد و اراده فرد نیست، گاهی چه انسان بخواهد و چه نخواهد دیگران رفتار یا گفتاری را از وی یادمیگیرند.[۲]
معنای لغوی و اصطلاحی
واژه تربیت در لغت، مصدر عربی پروردن و دست نرم بر پهلوی بچه زدن تا به خواب برخیزد. در لغت فارسی از پرورش و تعلیم و تأدیب و سیاست و ترقی و برتری و با علم و با ادب شدن و آموختن درس گرفته شده است. این واژه در اصطلاح: پرورش در جهت رشد و کمال برای رسیدن به سعادت است.[۳]
ویژگیهای مربی
اولین و مهمترین ویژگی مربی این است که ابتدا باید خودش را تربیت و اصلاح کرده باشد چرا که در غیر این صورت تربیت او بر دیگران بی فایده یا حتی مضر خواهد بود.[۴]