خطبه بدون الف علی بن ابیطالب: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== خطبه بدون الف == | == '''خطبه بدون الف''' == | ||
== [[علی بن ابیطالب|علی بن ابی طالب]] علیه السلام و اصحاب ایشان، در محفلی گرد هم آمده بودند. یاران حضرت مشغول بحث درباره «خط» و «حروف» بودند و سرانجام به این نتیجه رسیدند که حرف «[[الف]]» بیشترین کاربرد را در میان حروف الفبا دارد و بدون آن، تکلم بسیار دشوار و سخت خواهد بود. ایشان با شنیدن این گفتگو، بلافاصله خطبهی [[بدون الف]] بلندی را آغاز نمودند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نهج السعادة فی مستدرک نهج البلاغه|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=محمودی|ناشر=سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی|جلد=۱|صفحه=۸۲}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=1. شرح ابن ابی الحدید،|جلد=۱۹|صفحهها=۱۴۰_۱۴۳}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=دارالکتب اسلامیه|جلد=۴۱|صفحه=۳۰۴}}</ref> == | == [[علی بن ابیطالب|علی بن ابی طالب]] علیه السلام و اصحاب ایشان، در محفلی گرد هم آمده بودند. یاران حضرت مشغول بحث درباره «خط» و «حروف» بودند و سرانجام به این نتیجه رسیدند که حرف «[[الف]]» بیشترین کاربرد را در میان حروف الفبا دارد و بدون آن، تکلم بسیار دشوار و سخت خواهد بود. ایشان با شنیدن این گفتگو، بلافاصله خطبهی [[بدون الف]] بلندی را آغاز نمودند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=نهج السعادة فی مستدرک نهج البلاغه|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=محمودی|ناشر=سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی|جلد=۱|صفحه=۸۲}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=1. شرح ابن ابی الحدید،|جلد=۱۹|صفحهها=۱۴۰_۱۴۳}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=دارالکتب اسلامیه|جلد=۴۱|صفحه=۳۰۴}}</ref> == | ||
این خطبه با ستایش خداوند آغاز میگردد و در ادامه به برخی از ویژگیهای برجسته '''<small>[[پیامبر اسلام]]</small>''' صلی الله علیه وآله و اهداف رسالت ایشان اشاره میکند. سپس، سخن به تقوا و ترسیم مراحل سفر آخرت میرسد. در انتها، این خطبه با طلب آمرزش به پایان میرسد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دوشاهکار علوی|سال=۱۳۸۲|نام=محمد|نام خانوادگی=احسانی فر لنگرودی|ناشر=ائمه|صفحهها=۵۰_۱۴۰}}</ref> | |||
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۲۲
خطبه بدون الف
علی بن ابی طالب علیه السلام و اصحاب ایشان، در محفلی گرد هم آمده بودند. یاران حضرت مشغول بحث درباره «خط» و «حروف» بودند و سرانجام به این نتیجه رسیدند که حرف «الف» بیشترین کاربرد را در میان حروف الفبا دارد و بدون آن، تکلم بسیار دشوار و سخت خواهد بود. ایشان با شنیدن این گفتگو، بلافاصله خطبهی بدون الف بلندی را آغاز نمودند[۱][۲][۳]
این خطبه با ستایش خداوند آغاز میگردد و در ادامه به برخی از ویژگیهای برجسته پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله و اهداف رسالت ایشان اشاره میکند. سپس، سخن به تقوا و ترسیم مراحل سفر آخرت میرسد. در انتها، این خطبه با طلب آمرزش به پایان میرسد[۴]