بابالحوائج: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
به امامان شیعه، 'باب الله' می گویند، زیرا آنها تنها راه رسیدن به لقای خداوند هستند. پس '''باب''' یعنی چیزی که می توان به وسیله آن به چیز دیگر رسید. باب در روایات مختلف به پیشوایان شیعه، نسبت داده شده است، مانند: باب الحوائج.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دانشنامه مهدویت و امام زمان عجل الله تعالی فرجه|عنوان کتاب=دانشنامه مهدویت و امام زمان عجل الله تعالی فرجه|پیوند=https://lib.eshia.ir/71814/1/135|نام=جمعی از نویسندگان|نام خانوادگی=.|جلد=1|صفحه=135}}</ref> | به امامان شیعه، 'باب الله' می گویند، زیرا آنها تنها راه رسیدن به لقای خداوند هستند. پس '''باب''' یعنی چیزی که می توان به وسیله آن به چیز دیگر رسید. باب در روایات مختلف به پیشوایان شیعه، نسبت داده شده است، مانند: باب الحوائج.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دانشنامه مهدویت و امام زمان عجل الله تعالی فرجه|عنوان کتاب=دانشنامه مهدویت و امام زمان عجل الله تعالی فرجه|پیوند=https://lib.eshia.ir/71814/1/135|نام=جمعی از نویسندگان|نام خانوادگی=.|جلد=1|صفحه=135}}</ref> | ||
==== از نظر مسلمانان شیعه، چه کسانی باب الحوائج هستند؟ ==== | |||
[[امام کاظم(ع)|موسی بن جعفر]]، طبق نظر خاص و عام و شیعه و سنی؛ باب الحوائج هستند. یعنی هر مسلمانی که مشکلی داشته باشد و به زیارت ایشان برود یا توسل پیدا کند، به وسیله ایشان، خداوند متعال حاجت فرد را روا می کند. موسی بن جعفر، در عراق معروف به باب الحوائج شدند، زیرا هر کس از ایشان حوائجی داشت، حاجت روا می شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دانشنامه امام کاظم علیه السلام|عنوان کتاب=دانشنامه امام کاظم علیه السلام|پیوند=https://lib.eshia.ir/71812/1/105|نام=.|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|جلد=1|صفحه=105}}</ref> | [[امام کاظم(ع)|موسی بن جعفر]]، طبق نظر خاص و عام و شیعه و سنی؛ باب الحوائج هستند. یعنی هر مسلمانی که مشکلی داشته باشد و به زیارت ایشان برود یا توسل پیدا کند، به وسیله ایشان، خداوند متعال حاجت فرد را روا می کند. موسی بن جعفر، در عراق معروف به باب الحوائج شدند، زیرا هر کس از ایشان حوائجی داشت، حاجت روا می شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دانشنامه امام کاظم علیه السلام|عنوان کتاب=دانشنامه امام کاظم علیه السلام|پیوند=https://lib.eshia.ir/71812/1/105|نام=.|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان|جلد=1|صفحه=105}}</ref> | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۵۶
باب الحوائج
تعریف واژه حوائج
جمع "حاجة" است و به معنی نیازها، حاجتها، خواسته ها است؛ یعنی امور و چیزهایی که انسان به آنها نیاز دارد یا طلب میکند.همچنین"حوائج" نشاندهنده شدت و تعدد حاجات است و یاء حذف شده در مفرد "حاجة" در جمع "حوائج" برگشته است.[۱]
تعریف واژه باب
در عربی به معنای (در) یعنی محل ورود و خروج است. از نظر راغب، محل ورود به چیزی را، باب می گویند؛ مثل (باب البیت).
به امامان شیعه، 'باب الله' می گویند، زیرا آنها تنها راه رسیدن به لقای خداوند هستند. پس باب یعنی چیزی که می توان به وسیله آن به چیز دیگر رسید. باب در روایات مختلف به پیشوایان شیعه، نسبت داده شده است، مانند: باب الحوائج.[۲]
از نظر مسلمانان شیعه، چه کسانی باب الحوائج هستند؟
موسی بن جعفر، طبق نظر خاص و عام و شیعه و سنی؛ باب الحوائج هستند. یعنی هر مسلمانی که مشکلی داشته باشد و به زیارت ایشان برود یا توسل پیدا کند، به وسیله ایشان، خداوند متعال حاجت فرد را روا می کند. موسی بن جعفر، در عراق معروف به باب الحوائج شدند، زیرا هر کس از ایشان حوائجی داشت، حاجت روا می شد.[۳]
همچنین لقب باب الحوائج از مشهورترین القاب عباس بن علی، در بین مردم است و اعتقاد دارند که ایشان، هر حاجتمندی که با نیت خالص به ایشان متوسل شود را، دست خالی بر نمیگرداند.[۴]
در میان عامه ی مردم ،چهار تن؛ رقیه بنت الحسین،عبدالله بن حسین بن علی، موسی بن جعفر و عباس بن علی به باب الحوائج معروف هستند. زیرا مردم اعتقاد دارند که هر کس حاجتی داشته باشد و به ایشان رجوع کند، نا امید بر نمی گردد.[۵]
منابع
- ↑ ابن منظور، جمال الدین. لسان العرب. ج. ۲. ص. ۲۴۲.
- ↑ .، جمعی از نویسندگان. دانشنامه مهدویت و امام زمان عجل الله تعالی فرجه. ج. ۱. ص. ۱۳۵.
- ↑ جمعی از نویسندگان، . دانشنامه امام کاظم علیه السلام. ج. ۱. ص. ۱۰۵.
- ↑ «لقب باب الحوائج را چه کسی به باب الحوائجین داده است؟».
- ↑ «باب الحوائج».