توبه آدم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
[[توبه|ﺗﻮﺑﻪ]] به معنی«بازگشت » است و در تفکرات دینی فردی که گناه میکند از مسیر صواب دور میشود. تنها توبه است که میتواند او را به مسیر حق بازگرداند؛ و جلوی سقوط او را بگیرد.<ref>{{یادکرد وب|تاریخ=1391|نشانی=|عنوان=تاویل عصیان و توبه آدم در اندیشه عرفان اسلامی|انتشارات=دانشگاه آزاد اسلامی|نام خانوادگی=سید ترابی|نام خانوادگی۲=رمضان پارگامی|نام=سید حسن|نام۲=یحیی}}</ref> | [[توبه|ﺗﻮﺑﻪ]] به معنی«بازگشت » است و در تفکرات دینی فردی که گناه میکند از مسیر صواب دور میشود. تنها توبه است که میتواند او را به مسیر حق بازگرداند؛ و جلوی سقوط او را بگیرد.<ref>{{یادکرد وب|تاریخ=1391|نشانی=|عنوان=تاویل عصیان و توبه آدم در اندیشه عرفان اسلامی|انتشارات=دانشگاه آزاد اسلامی|نام خانوادگی=سید ترابی|نام خانوادگی۲=رمضان پارگامی|نام=سید حسن|نام۲=یحیی}}</ref> | ||
=== | === عصیان آدم === | ||
آدم | خداوند خلقت آدم و سر سلسله نوع بشر را آغاز کرد. برای رفع تنهایی آدم ،حوا را آفرید و آنها را در بهشت سکونت داد و گفت در بهشت سکونت گزینید و از خوراکی های آن بخورید ولی به این یک درخت نزدیک نشوید.که از ستم گران خواهید شد.و همچنین به آنها گوش زد کرد که کینه ابلیس را فراموش نکنند . | ||
آدم و حوا در بهشت مسکن گرفتند و از نعمتهای بهشتی بهره مند شدند ولی شیطان که همه بدبختی خود از درگاه خداوند را از آدم می دانست در صدد از بین بردن نعمت های الهی بر آمد و آنها را وادار کرد به درخت ممنوعه نزدیک شوند و در نتیجه آنها از فرمان خدا سرپیچی کردند .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ انبیاء: قصص قرآن از آدم تا خاتم|سال=۱۳۹۹|نام=سید هاشم|نام خانوادگی=رسولی محلاتی}}</ref> | |||
=== | === توبه آدم === | ||
آن هنگام که آدم از بهشت رانده شد آدم آنقدر گریست .و گریه آدم چهل سال ادامه داشت و از کرده خود پشیمان بود و توبه کرد .خداوند توبه او را پذیرفت و جبرییل را فرستاد که کلماتی به آدم بیاموزد و آن کلمات همان بود که قبلاً در عرش دیده بود. | |||
نسخهٔ ۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۳
توبه آدم
کلیدواژه
توبه، آدم، عصیان
مفهومشناسی
عصیان در لغت به معنای «سختشدن» و خارج شدن از اطاعت است.
ﺗﻮﺑﻪ به معنی«بازگشت » است و در تفکرات دینی فردی که گناه میکند از مسیر صواب دور میشود. تنها توبه است که میتواند او را به مسیر حق بازگرداند؛ و جلوی سقوط او را بگیرد.[۱]
عصیان آدم
خداوند خلقت آدم و سر سلسله نوع بشر را آغاز کرد. برای رفع تنهایی آدم ،حوا را آفرید و آنها را در بهشت سکونت داد و گفت در بهشت سکونت گزینید و از خوراکی های آن بخورید ولی به این یک درخت نزدیک نشوید.که از ستم گران خواهید شد.و همچنین به آنها گوش زد کرد که کینه ابلیس را فراموش نکنند .
آدم و حوا در بهشت مسکن گرفتند و از نعمتهای بهشتی بهره مند شدند ولی شیطان که همه بدبختی خود از درگاه خداوند را از آدم می دانست در صدد از بین بردن نعمت های الهی بر آمد و آنها را وادار کرد به درخت ممنوعه نزدیک شوند و در نتیجه آنها از فرمان خدا سرپیچی کردند .[۲]
توبه آدم
آن هنگام که آدم از بهشت رانده شد آدم آنقدر گریست .و گریه آدم چهل سال ادامه داشت و از کرده خود پشیمان بود و توبه کرد .خداوند توبه او را پذیرفت و جبرییل را فرستاد که کلماتی به آدم بیاموزد و آن کلمات همان بود که قبلاً در عرش دیده بود.