تربیت: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Shahroudi صفحهٔ کاربر:Sadeh/صفحه تمرین را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به تربیت منتقل کرد)
خط ۱: خط ۱:
به مجموعه فعالیت‌هایی که مربی، والد یا معلم انجام می‌دهد، برای اثر گذاری بر عقاید و انگیزه‌ها و رفتار متربی، تربیت گفته می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت|سال=1398|نام=محمد|نام خانوادگی=داوودی|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=حسینی زاده}}</ref> نکته مهمی که باید در نظر گرفت این است که تربیت همیشه امری قصدیه نیست، به این معنا که تربیت همیشه متوقف بر قصد و [[اراده]] فرد نیست، گاهی چه انسان بخواهد و چه نخواهد دیگران رفتار یا گفتاری را از وی یاد می‌گیرند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ادب الهی، کتاب پنجم|سال=1394|نام=مجتبی|نام خانوادگی=تهرانی}}</ref>
به مجموعه فعالیت‌هایی که مربی، والد یا معلم انجام می‌دهد، برای اثر گذاری بر عقاید و انگیزه‌ها و رفتار متربی، تربیت گفته می‌شود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت|سال=1398|نام=محمد|نام خانوادگی=داوودی|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=حسینی زاده}}</ref> نکته مهمی که باید در نظر گرفت این است که تربیت همیشه امری قصدیه نیست، به این معنا که تربیت همیشه متوقف بر قصد و [[اراده]] فرد نیست، گاهی چه انسان بخواهد و چه نخواهد دیگران رفتار یا گفتاری را از وی یادمی‌گیرند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ادب الهی، کتاب پنجم|سال=1394|نام=مجتبی|نام خانوادگی=تهرانی}}</ref>


== ویژگی‌های مربی ==
== ویژگی‌های مربی ==
خط ۵: خط ۵:


== منابع ==
== منابع ==
[[رده:آموزش و پرورش]]

نسخهٔ ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۵۴

به مجموعه فعالیت‌هایی که مربی، والد یا معلم انجام می‌دهد، برای اثر گذاری بر عقاید و انگیزه‌ها و رفتار متربی، تربیت گفته می‌شود.[۱] نکته مهمی که باید در نظر گرفت این است که تربیت همیشه امری قصدیه نیست، به این معنا که تربیت همیشه متوقف بر قصد و اراده فرد نیست، گاهی چه انسان بخواهد و چه نخواهد دیگران رفتار یا گفتاری را از وی یادمی‌گیرند.[۲]

ویژگی‌های مربی

اولین و مهم‌ترین ویژگی مربی این است که ابتدا باید خودش را تربیت و اصلاح کرده باشد چرا که در غیر این صورت تربیت او بر دیگران بی فایده یا حتی مضر خواهد بود.[۳]

منابع

  1. داوودی، محمد؛ حسینی زاده، علی (۱۳۹۸). سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت.
  2. تهرانی، مجتبی (۱۳۹۴). ادب الهی، کتاب پنجم.
  3. تهرانی، مجتبی (۱۳۹۴). ادب الهی، کتاب پنجم.