زیدیه در ایران: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== '''''تاریخ تشیع در ایران''''' == | |||
<big>''از قرن سوم هجری / نهم میلادی تا اواخر قرن ششم هجری / دوازدهم میلادی، مراکز مهم فکری زیدیه در شمال ایران یعنی طبرستان، دیلمان و گیلان در نواحی خزری ، همچنین ری در روزگار آل بویه و پس از آن و بیهق در خراسان بوده است. بتدریج جوامع زیدی ایران در معرض زوال قرار گرفتند و عمده میراث مکتوب آنها دیگر روایت و منتقل نگردید. اگر اتقال گسترده ادبیات مکتوب دینی زیدیه از ایران به یمن در چی یکپارچگی سیاسی زیدیان خزری و یمنی که در اواخر قرن پنجم هجری / یازدهم میلادی رخ داد، نبود، تقریبا تمام میراث مکتوب زیدیان ایرانی از میان می رفت. در پی مرگ امام یمنی، المنصور بالله در 614/1217 که در روزگار او انتقال فرهنگی از ایران به یمن به اوج خود رسید، روابط میان جوامع زیدیان ایرانی و یمن بی اندازه ناچیز و اندک شد و انتقال منابع مکتوب از ایران که اکنون جای نواحی شمال ایران را به عنوان مرکز فکری زیدیه گرفته بود، به کلی متوقف شد . '' این مطلب که سنت آموزشی و تعلیمی زیدیه در ایران دست کم تا قرن دهم هجری / شانزدهم میلادی ادامه داشته است به واسطه مدارک پراکنده گواهی دهنده ای بر سنت تعلیمی زیدیه در قرن نهم/ پانزدهم و دهم هجری/ شانزدهم مورد تایید است. همچنین شماری نسخ خطی کتابت شده در جوامع زیدی خزری میان قرن هفتم هجری/ سیزدهم میلادی تا دهم هجری/ شانزدهم میلادی در دست است.</big><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مطالعاتی در تاریخ زیدیه|عنوان کتاب=مطالعاتی در تاریخ زیدیه|سال=۱۴۰۲|نام=حسن|نام خانوادگی=انصاری|ناشر=نگارستان اندیشه|صفحه=۱۰|نام۲=زابینه|نام خانوادگی۲=اشمیتکه}}</ref> | |||
== منابع == | |||
[[پرونده:نقشه ایران در زمان ریدیه .jpg|بندانگشتی]] | [[پرونده:نقشه ایران در زمان ریدیه .jpg|بندانگشتی]] | ||
نسخهٔ ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۵۷
تاریخ تشیع در ایران
از قرن سوم هجری / نهم میلادی تا اواخر قرن ششم هجری / دوازدهم میلادی، مراکز مهم فکری زیدیه در شمال ایران یعنی طبرستان، دیلمان و گیلان در نواحی خزری ، همچنین ری در روزگار آل بویه و پس از آن و بیهق در خراسان بوده است. بتدریج جوامع زیدی ایران در معرض زوال قرار گرفتند و عمده میراث مکتوب آنها دیگر روایت و منتقل نگردید. اگر اتقال گسترده ادبیات مکتوب دینی زیدیه از ایران به یمن در چی یکپارچگی سیاسی زیدیان خزری و یمنی که در اواخر قرن پنجم هجری / یازدهم میلادی رخ داد، نبود، تقریبا تمام میراث مکتوب زیدیان ایرانی از میان می رفت. در پی مرگ امام یمنی، المنصور بالله در 614/1217 که در روزگار او انتقال فرهنگی از ایران به یمن به اوج خود رسید، روابط میان جوامع زیدیان ایرانی و یمن بی اندازه ناچیز و اندک شد و انتقال منابع مکتوب از ایران که اکنون جای نواحی شمال ایران را به عنوان مرکز فکری زیدیه گرفته بود، به کلی متوقف شد . این مطلب که سنت آموزشی و تعلیمی زیدیه در ایران دست کم تا قرن دهم هجری / شانزدهم میلادی ادامه داشته است به واسطه مدارک پراکنده گواهی دهنده ای بر سنت تعلیمی زیدیه در قرن نهم/ پانزدهم و دهم هجری/ شانزدهم مورد تایید است. همچنین شماری نسخ خطی کتابت شده در جوامع زیدی خزری میان قرن هفتم هجری/ سیزدهم میلادی تا دهم هجری/ شانزدهم میلادی در دست است.[۱]
منابع
- ↑ انصاری، حسن؛ اشمیتکه، زابینه (۱۴۰۲). مطالعاتی در تاریخ زیدیه. نگارستان اندیشه. ص. ۱۰.