تکبر: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Shahroudi صفحهٔ کاربر:Mohamd/صفحه تمرین را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به تکبر منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
تکبر از [[رذائل اخلاقی]] است و در لغت به معنای تعظم یعنی خود را بزرگ پنداشتن آمده است. در [[قرآن]] تکبر از صفات بسیار نکوهیده شمرده شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دانشنامه جهان اسلام|عنوان کتاب=دانشنامه جهان اسلام|نام=بنیاد دائره المعارف اسلامی|جلد=1|صفحه=3785}}</ref>
تکبر که به معنای خودبزرگ‌بینی است، در قرآن و روایات اسلامی به عنوان یکی از رذایل اخلاقی اصلی نکوهش شده است. بر اساس آموزه‌های دینی، تکبر که نقطه مقابل فضیلت تواضع است، می‌تواند در برابر خدا، پیامبران یا دیگر انسان‌ها ظاهر شود و مانع پذیرش حق گردد. دلیل روانی این رذیله اخلاقی، اغلب «احساس حقارت درونی» ذکر شده است. در علم اخلاق اسلامی، برای درمان تکبر، درمان هایی مانند «شناخت عظمت خداوند» و «توجه به آغاز و پایان فانی زندگی انسان» پیشنهاد شده‌اند.
 


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۵۰

تکبر که به معنای خودبزرگ‌بینی است، در قرآن و روایات اسلامی به عنوان یکی از رذایل اخلاقی اصلی نکوهش شده است. بر اساس آموزه‌های دینی، تکبر که نقطه مقابل فضیلت تواضع است، می‌تواند در برابر خدا، پیامبران یا دیگر انسان‌ها ظاهر شود و مانع پذیرش حق گردد. دلیل روانی این رذیله اخلاقی، اغلب «احساس حقارت درونی» ذکر شده است. در علم اخلاق اسلامی، برای درمان تکبر، درمان هایی مانند «شناخت عظمت خداوند» و «توجه به آغاز و پایان فانی زندگی انسان» پیشنهاد شده‌اند.


منابع