پوریای ولی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''پوریای ولی''' با نام اصلی '''محمد پریار'''، از معروفترین پهلوانان [[ایران]] در سده ۸ قمری است که در ورزش باستانی و زورخانهای جایگاهی برجسته داشته و به عنوان [[عارف]] و [[عیار|عیّار]] نیز شناخته میشود. وی در طول چند قرن گذشته جایگاهی اسطورهای یافته و داستانهای شجاعت، اخلاق و پهلوانی او نقل شده است. | |||
== زندگی == | == زندگی == | ||
پوریای ولی، نام اصلی او محمود، از مشهورترین پهلوانان ایران است که در ورزش باستانی و زورخانهای ایران از جایگاه برجستهای برخوردار بوده و به عنوان عارف و عیّار نیز شناخته میشود. سال درگذشت او ۷۷۲ ق در شهر خیوه ثبت شده است. در منابع مختلف، زادگاه او [[خوارزم]]، گنجه، سلماس یا خوی ذکر شده است.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=پوریای ولی}}</ref> | |||
در [[تذکره مجالس العشاق]] نزدیکترین منبع به زمان | در [[تذکره مجالس العشاق|''تذکره مجالس العشاق'']] نزدیکترین منبع به زمان پوریای ولی، از او با نام پهلوان محمود پریار یاد شده و صاحب [[عرفات العاشقین|''عرفات العاشقین'']] او را پهلوان محمود بن پریای ولی معرفی کرده است. دربارهٔ زندگی او افسانههای فراوانی روایت شده که بیشتر بر شجاعت، توانمندی جسمی و فنون کشتی و نیز بزرگواری، گذشت و ویژگیهای اخلاقی او تأکید دارند.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=پوریای ولی}}</ref> | ||
پوریای ولی اصول اخلاقی پهلوانی را در دوازده اصل گردآوری کرده بود که شامل احترام به پیشکسوت، پرهیز از دشنام و | پوریای ولی اصول اخلاقی پهلوانی را در دوازده اصل گردآوری کرده بود که شامل احترام به پیشکسوت، پرهیز از [[دشنام]] و [[دروغ]]، رعایت [[نماز]]، محبت به مردم، دلگرم ساختن نوخاستهها و رعایت سهم آنان از درآمد هر مسابقه بود. در زمینه فنون کشتی، سیصد و شصت فن به او نسبت داده شده است. همچنین سرودههایی به او نسبت دادهاند و از آثار برجایمانده وی مثنوی «کنز الحقائق» است که به گفته مؤلف [[ریاض الشعراء|''ریاض الشعراء'']] فهم حقایق آن دشوار است.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=پوریای ولی}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۳۸
پوریای ولی با نام اصلی محمد پریار، از معروفترین پهلوانان ایران در سده ۸ قمری است که در ورزش باستانی و زورخانهای جایگاهی برجسته داشته و به عنوان عارف و عیّار نیز شناخته میشود. وی در طول چند قرن گذشته جایگاهی اسطورهای یافته و داستانهای شجاعت، اخلاق و پهلوانی او نقل شده است.
زندگی
پوریای ولی، نام اصلی او محمود، از مشهورترین پهلوانان ایران است که در ورزش باستانی و زورخانهای ایران از جایگاه برجستهای برخوردار بوده و به عنوان عارف و عیّار نیز شناخته میشود. سال درگذشت او ۷۷۲ ق در شهر خیوه ثبت شده است. در منابع مختلف، زادگاه او خوارزم، گنجه، سلماس یا خوی ذکر شده است.[۱]
در تذکره مجالس العشاق نزدیکترین منبع به زمان پوریای ولی، از او با نام پهلوان محمود پریار یاد شده و صاحب عرفات العاشقین او را پهلوان محمود بن پریای ولی معرفی کرده است. دربارهٔ زندگی او افسانههای فراوانی روایت شده که بیشتر بر شجاعت، توانمندی جسمی و فنون کشتی و نیز بزرگواری، گذشت و ویژگیهای اخلاقی او تأکید دارند.[۲]
پوریای ولی اصول اخلاقی پهلوانی را در دوازده اصل گردآوری کرده بود که شامل احترام به پیشکسوت، پرهیز از دشنام و دروغ، رعایت نماز، محبت به مردم، دلگرم ساختن نوخاستهها و رعایت سهم آنان از درآمد هر مسابقه بود. در زمینه فنون کشتی، سیصد و شصت فن به او نسبت داده شده است. همچنین سرودههایی به او نسبت دادهاند و از آثار برجایمانده وی مثنوی «کنز الحقائق» است که به گفته مؤلف ریاض الشعراء فهم حقایق آن دشوار است.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «پوریای ولی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.