تکبر: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تکبر که به معنای خودبزرگبینی است، در قرآن و روایات اسلامی به عنوان یکی از رذایل اخلاقی اصلی نکوهش شده است. بر اساس آموزههای دینی، تکبر که نقطه مقابل فضیلت تواضع است، میتواند در برابر | تکبر که به معنای خودبزرگبینی است، در [[قرآن]] و [[روایات اسلامی]] به عنوان یکی از [[رذایل اخلاقی]] اصلی نکوهش شده است. بر اساس آموزههای دینی، تکبر که نقطه مقابل فضیلت [[تواضع]] است، میتواند در برابر [[خدا]]، [[پیامبران]] یا دیگر انسانها ظاهر شود و مانع پذیرش حق گردد. دلیل روانی این رذیله اخلاقی، اغلب «احساس حقارت درونی» ذکر شده است. در [[علم اخلاق]] اسلامی، برای درمان تکبر، درمان هایی مانند «شناخت عظمت خداوند» و «توجه به آغاز و پایان فانی زندگی انسان» پیشنهاد شدهاند. | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۴۲
تکبر که به معنای خودبزرگبینی است، در قرآن و روایات اسلامی به عنوان یکی از رذایل اخلاقی اصلی نکوهش شده است. بر اساس آموزههای دینی، تکبر که نقطه مقابل فضیلت تواضع است، میتواند در برابر خدا، پیامبران یا دیگر انسانها ظاهر شود و مانع پذیرش حق گردد. دلیل روانی این رذیله اخلاقی، اغلب «احساس حقارت درونی» ذکر شده است. در علم اخلاق اسلامی، برای درمان تکبر، درمان هایی مانند «شناخت عظمت خداوند» و «توجه به آغاز و پایان فانی زندگی انسان» پیشنهاد شدهاند.