تکبر: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(پیشنهاد حذف مقاله طبق پال:حز.) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{خطا | |||
|message=این الگو باید [[اسلامیکال:جانشانی|جانشانی شود]]. | |||
}}[[رده:صفحههای حذف زماندار نیازمند توجه|ج{{نامصفحه}}]] | |||
تکبر که به معنای خودبزرگبینی است، در [[قرآن]] و [[روایات اسلامی]] به عنوان یکی از [[رذایل اخلاقی]] اصلی نکوهش شده است. بر اساس آموزههای دینی، تکبر که نقطه مقابل فضیلت [[تواضع]] است، میتواند در برابر [[خدا]]، [[پیامبران]] یا دیگر انسانها ظاهر شود و مانع پذیرش حق گردد. دلیل روانی این رذیله اخلاقی، اغلب «احساس حقارت درونی» ذکر شده است. در [[علم اخلاق]] اسلامی، برای درمان تکبر، درمان هایی مانند «شناخت عظمت خداوند» و «توجه به آغاز و پایان فانی زندگی انسان» پیشنهاد شدهاند. | تکبر که به معنای خودبزرگبینی است، در [[قرآن]] و [[روایات اسلامی]] به عنوان یکی از [[رذایل اخلاقی]] اصلی نکوهش شده است. بر اساس آموزههای دینی، تکبر که نقطه مقابل فضیلت [[تواضع]] است، میتواند در برابر [[خدا]]، [[پیامبران]] یا دیگر انسانها ظاهر شود و مانع پذیرش حق گردد. دلیل روانی این رذیله اخلاقی، اغلب «احساس حقارت درونی» ذکر شده است. در [[علم اخلاق]] اسلامی، برای درمان تکبر، درمان هایی مانند «شناخت عظمت خداوند» و «توجه به آغاز و پایان فانی زندگی انسان» پیشنهاد شدهاند. | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۰
این الگو باید جانشانی شود. تکبر که به معنای خودبزرگبینی است، در قرآن و روایات اسلامی به عنوان یکی از رذایل اخلاقی اصلی نکوهش شده است. بر اساس آموزههای دینی، تکبر که نقطه مقابل فضیلت تواضع است، میتواند در برابر خدا، پیامبران یا دیگر انسانها ظاهر شود و مانع پذیرش حق گردد. دلیل روانی این رذیله اخلاقی، اغلب «احساس حقارت درونی» ذکر شده است. در علم اخلاق اسلامی، برای درمان تکبر، درمان هایی مانند «شناخت عظمت خداوند» و «توجه به آغاز و پایان فانی زندگی انسان» پیشنهاد شدهاند.