وضو: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:احکام فقهی اسلام، +رده:اصطلاحات فقهی، +رده:اصطلاحات احکام اسلامی، +رده:اصطلاحات نماز (هاتکت)، ابرابزار) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== مفهوم وضو == | == مفهوم وضو == | ||
وضو به معنای | وضو به معنای «پاک کردن» یا «پاکیزه شدن» است. این عمل شامل شست و شوی خاصی است که مسلمانان قبل از برقراری نماز و برخی دیگر از عبادات انجام میدهند. وضو در حقیقت، علامتی از پاکی روح و بدن است و نشاندهندهٔ آمادگی برای ارتباط با خداوند است. | ||
== اهمیت وضو == | == اهمیت وضو == | ||
بر اساس تعالیم دینی در اسلام، وضو یک عبادت مستقل به حساب میآید و خود بهعنوان یک عمل تقرب به خداوند محسوب میشود. همچنین وضو به جنبههای جسمی و روحی توجه دارد و به مسلمانان یادآوری میکند که قبل از نشست به درگاه خداوند، باید از آلودگیها پاک شوند. وضو شرط لازم برای صحت نماز است و بدون آن نماز پذیرفته نمیشود. وضو به ذهن و روح فرد آرامش میبخشد .شستن صورت ودستها وهمچنین مسح سروپاها با قصد قربت وبا آدابی خاص در دین اسلام است.<ref>{{پانویس کوتاهشده|فلاح زاده|۱۳۸۲|ج=۲|ص=۱۳۲|ک=احکام دین}}</ref> | بر اساس تعالیم دینی در اسلام، وضو یک عبادت مستقل به حساب میآید و خود بهعنوان یک عمل تقرب به خداوند محسوب میشود. همچنین وضو به جنبههای جسمی و روحی توجه دارد و به مسلمانان یادآوری میکند که قبل از نشست به درگاه خداوند، باید از آلودگیها پاک شوند. وضو شرط لازم برای صحت نماز است و بدون آن نماز پذیرفته نمیشود. وضو به ذهن و روح فرد آرامش میبخشد. شستن صورت ودستها وهمچنین مسح سروپاها با قصد قربت وبا آدابی خاص در دین اسلام است.<ref>{{پانویس کوتاهشده|فلاح زاده|۱۳۸۲|ج=۲|ص=۱۳۲|ک=احکام دین}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
[[رده:احکام فقهی اسلام]] | |||
[[رده:اصطلاحات احکام اسلامی]] | |||
[[رده:اصطلاحات فقهی]] | |||
[[رده:اصطلاحات نماز]] | |||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۷
وضو عملی از عبادات در اسلام است که به منظور پاکسازی و آمادهسازی فرد برای نماز و دیگر اعمال عبادی انجام میشود.
مفهوم وضو
وضو به معنای «پاک کردن» یا «پاکیزه شدن» است. این عمل شامل شست و شوی خاصی است که مسلمانان قبل از برقراری نماز و برخی دیگر از عبادات انجام میدهند. وضو در حقیقت، علامتی از پاکی روح و بدن است و نشاندهندهٔ آمادگی برای ارتباط با خداوند است.
اهمیت وضو
بر اساس تعالیم دینی در اسلام، وضو یک عبادت مستقل به حساب میآید و خود بهعنوان یک عمل تقرب به خداوند محسوب میشود. همچنین وضو به جنبههای جسمی و روحی توجه دارد و به مسلمانان یادآوری میکند که قبل از نشست به درگاه خداوند، باید از آلودگیها پاک شوند. وضو شرط لازم برای صحت نماز است و بدون آن نماز پذیرفته نمیشود. وضو به ذهن و روح فرد آرامش میبخشد. شستن صورت ودستها وهمچنین مسح سروپاها با قصد قربت وبا آدابی خاص در دین اسلام است.[۱]
منابع
- ↑ فلاح زاده، احکام دین، ۲: ۱۳۲.