کاربر:Maasum/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
(عاشورا پایان نبود آغاز بیداری بود) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
روز عاشورا، نبرد نابرابر آغاز شد. در آن دشت سوزان، یاران وفادار امام یکی پس از دیگری در راه خدا جان باختند و سرانجام خود حضرت، پس از ساعاتی نبرد و تشنگی، به شهادت رسید. خیمهها سوخت، کودکان به اسارت رفتند، و زمین و زمان در عزای حسین (ع) گریستند. | روز عاشورا، نبرد نابرابر آغاز شد. در آن دشت سوزان، یاران وفادار امام یکی پس از دیگری در راه خدا جان باختند و سرانجام خود حضرت، پس از ساعاتی نبرد و تشنگی، به شهادت رسید. خیمهها سوخت، کودکان به اسارت رفتند، و زمین و زمان در عزای حسین (ع) گریستند. | ||
آغاز بیداری | |||
اما عاشورا پایان نبود؛ آغاز بود. آغاز بیداری انسانهایی که در برابر ظلم سکوت نمیکنند. خون حسین (ع) چراغی شد که قرنهاست خاموشی نمیپذیرد، و پیام او ـ «هیهات منّا الذلة» ـ همچنان در گوش تاریخ طنینانداز است. | اما عاشورا پایان نبود؛ آغاز بود. آغاز بیداری انسانهایی که در برابر ظلم سکوت نمیکنند. خون حسین (ع) چراغی شد که قرنهاست خاموشی نمیپذیرد، و پیام او ـ «هیهات منّا الذلة» ـ همچنان در گوش تاریخ طنینانداز است. | ||
منابع:الفتوح-مقتل الحسین -بحارالانوار | منابع:الفتوح-مقتل الحسین -بحارالانوار | ||
نسخهٔ ۱۳ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۰۳
خدا اگر بخواهد...
غیر ممکن،ممکن میشود
به خدا ایمان داشته باش...
عاشورا؛ حماسهای جاودانه
عاشورا، دهمین روز از ماه محرم، روزی است که تاریخ با خون نوشته شد و حقیقت با ایثار معنا گرفت. در سال ۶۱ هجری قمری، سرزمین خشک و سوزان کربلا، صحنه رویارویی حق و باطل شد؛ جایی که امام حسین (ع)، فرزند فاطمه (س) و نوه پیامبر (ص)، با یاران اندکش در برابر سپاه ظلم و ستم ایستاد تا کرامت انسان و آزادگی از یاد نرود.
پس از مرگ معاویه، یزید قدرت را بهناحق به دست گرفت و از امام خواست تا با او بیعت کند؛ اما حسین بن علی (ع) که جز حقیقت و عدالت نمیخواست، فرمود: «مثلی لا یبایع مثله» ـ کسی چون من با کسی چون او بیعت نمیکند. امام، دعوت مردم کوفه را پذیرفت، اما پیش از رسیدن، راه بر او بسته شد و کاروان حق در دشت کربلا متوقف گردید.
روز عاشورا، نبرد نابرابر آغاز شد. در آن دشت سوزان، یاران وفادار امام یکی پس از دیگری در راه خدا جان باختند و سرانجام خود حضرت، پس از ساعاتی نبرد و تشنگی، به شهادت رسید. خیمهها سوخت، کودکان به اسارت رفتند، و زمین و زمان در عزای حسین (ع) گریستند.
آغاز بیداری
اما عاشورا پایان نبود؛ آغاز بود. آغاز بیداری انسانهایی که در برابر ظلم سکوت نمیکنند. خون حسین (ع) چراغی شد که قرنهاست خاموشی نمیپذیرد، و پیام او ـ «هیهات منّا الذلة» ـ همچنان در گوش تاریخ طنینانداز است. منابع:الفتوح-مقتل الحسین -بحارالانوار