حسن خلق: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه رعیت (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه رعیت (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح منابع) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حسن خلق: تجلی صفات الهی در روابط انسانی | == حسن خلق: تجلی صفات الهی در روابط انسانی == | ||
=== ۱. تعریف حسن خلق === | |||
پیامبر اسلام محبوبترین مردم در پیشگاه خداوند متعال را خوشاخلاقترین آنان معرفی میکند: «أحبكم الى الله أحسنكم اخلاق». | پیامبر اسلام محبوبترین مردم در پیشگاه خداوند متعال را خوشاخلاقترین آنان معرفی میکند: «أحبكم الى الله أحسنكم اخلاق».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع البيان في تفسير القرآن|عنوان کتاب=مجمع البيان في تفسير القرآن|سال=1415|نام=فضل بن حسن|نام خانوادگی=طبرسی|ناشر=بيروت مؤسسة الأعلمي للمطبوعات|جلد=۱۰|صفحه=۸۷}}</ref> | ||
۲. تعریف حسن خلق از دیدگاه امام صادق | === ۲. تعریف حسن خلق از دیدگاه امام صادق === | ||
از امام صادق علیه السلام درباره حسن خلق پرسیدند، ایشان فرمودند: «حسن خلق آن است که رفتار خود را آمیخته با نرمش و محبت کنی و با چهره گشاده برادر مسلمانت را ملاقات نمایی». | از امام صادق علیه السلام درباره حسن خلق پرسیدند، ایشان فرمودند: «حسن خلق آن است که رفتار خود را آمیخته با نرمش و محبت کنی و با چهره گشاده برادر مسلمانت را ملاقات نمایی».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دوستی در قرآن و حدیث|نام=محمد|نام خانوادگی=محمدی ری شهری|جلد=1|صفحه=218ح 536}}</ref> | ||
۳. ویژگیهای افراد خوشاخلاق | ==== ۳. ویژگیهای افراد خوشاخلاق ==== | ||
کسانی که بهترین اخلاق را دارند، متواضعند و با دیگران الفت میگیرند و مردم نیز با آنها الفت میگیرند. | کسانی که بهترین اخلاق را دارند، متواضعند و با دیگران الفت میگیرند و مردم نیز با آنها الفت میگیرند .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر مجمع البيان|سال=1412|نام=فضل بن حسن|نام خانوادگی=طبرسی|ناشر=قم انتشارات رضی|جلد=10|صفحه=333}}</ref> | ||
====== ۴. عناصر حسن خلق ====== | |||
حسن خلق شامل نرمش و مدارا، گشادهرویی، زبان خوب و اظهار محبت میشود. حسن خلق موجب محبت <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق در قرآن|سال=1425|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|ناشر=قم مدرسه الامام علی بن ابی طالب|جلد=۳|صفحه=۱۴۷}}</ref> و منشأ مروت و جوانمردی است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کنز العمال|نام=علی|نام خانوادگی=متقی هندی|جلد=۳|صفحه=۳ ح ۵۱۳۷}}</ref> | |||
====== ۵. پرورش حسن خلق ====== | |||
به طور طبیعی، برخی افراد خوشاخلاقند و برخی با تمرین میتوانند حسن خلق را در خود زنده کنند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق در قرآن|سال=۱۳۱۵|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|ناشر=قم مدرسه الامام علی بن ابی طالب|جلد=۳|صفحه=۱۵}}</ref> | |||
====== ۶. عواقب بداخلاقی ====== | |||
در مقابل، بداخلاقی مذموم است و زشتخویی مانع از پذیرش توبه میشود؛ زیرا بدخلق به گناهی بدتر از گذشته دچار میشود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحار الأنوار|سال=۱۴۰۳|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=مؤسسة الوفاء بيروت|جلد=۷۳|صفحه=۲۹۹ ح ۱۲}}</ref> | |||
باطن نیکو، نیتی خالص و حُسن خلق، از جمله مهمترین عوامل رسیدن به بهشت و قرب الهی هستند. | باطن نیکو، نیتی خالص و حُسن خلق، از جمله مهمترین عوامل رسیدن به بهشت و قرب الهی هستند. | ||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۰۰
حسن خلق: تجلی صفات الهی در روابط انسانی
۱. تعریف حسن خلق
پیامبر اسلام محبوبترین مردم در پیشگاه خداوند متعال را خوشاخلاقترین آنان معرفی میکند: «أحبكم الى الله أحسنكم اخلاق».[۱]
۲. تعریف حسن خلق از دیدگاه امام صادق
از امام صادق علیه السلام درباره حسن خلق پرسیدند، ایشان فرمودند: «حسن خلق آن است که رفتار خود را آمیخته با نرمش و محبت کنی و با چهره گشاده برادر مسلمانت را ملاقات نمایی».[۲]
۳. ویژگیهای افراد خوشاخلاق
کسانی که بهترین اخلاق را دارند، متواضعند و با دیگران الفت میگیرند و مردم نیز با آنها الفت میگیرند .[۳]
۴. عناصر حسن خلق
حسن خلق شامل نرمش و مدارا، گشادهرویی، زبان خوب و اظهار محبت میشود. حسن خلق موجب محبت [۴] و منشأ مروت و جوانمردی است.[۵]
۵. پرورش حسن خلق
به طور طبیعی، برخی افراد خوشاخلاقند و برخی با تمرین میتوانند حسن خلق را در خود زنده کنند.[۶]
۶. عواقب بداخلاقی
در مقابل، بداخلاقی مذموم است و زشتخویی مانع از پذیرش توبه میشود؛ زیرا بدخلق به گناهی بدتر از گذشته دچار میشود.[۷]
باطن نیکو، نیتی خالص و حُسن خلق، از جمله مهمترین عوامل رسیدن به بهشت و قرب الهی هستند.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن (۱۴۱۵). مجمع البيان في تفسير القرآن. ج. ۱۰. بيروت مؤسسة الأعلمي للمطبوعات. ص. ۸۷.
- ↑ محمدی ری شهری، محمد. دوستی در قرآن و حدیث. ج. ۱. ص. ۲۱۸ح ۵۳۶.
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن (۱۴۱۲). تفسیر مجمع البيان. ج. ۱۰. قم انتشارات رضی. ص. ۳۳۳.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر (۱۴۲۵). اخلاق در قرآن. ج. ۳. قم مدرسه الامام علی بن ابی طالب. ص. ۱۴۷.
- ↑ متقی هندی، علی. کنز العمال. ج. ۳. ص. ۳ ح ۵۱۳۷.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۱۵). اخلاق در قرآن. ج. ۳. قم مدرسه الامام علی بن ابی طالب. ص. ۱۵.
- ↑ مجلسی، محمد باقر (۱۴۰۳). بحار الأنوار. ج. ۷۳. مؤسسة الوفاء بيروت. ص. ۲۹۹ ح ۱۲.