شعیب: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Shahroudi صفحهٔ کاربر:باران/ تمرین را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به شعیب منتقل کرد)
(افزودن برچسب‌های {{بازنویسی}} و {{رده‌بندی‌نشده}})
خط ۱: خط ۱:
 
{{بازنویسی|تاریخ=اکتبر ۲۰۲۵}}
'''شعيب''' پيامبر [[مدين]] و معاصر [[موسى]] و پدر زن او معرفی شده است. از او با عنوان خطيب انبيا یاد شده است.
'''شعيب''' پيامبر [[مدين]] و معاصر [[موسى]] و پدر زن او معرفی شده است. از او با عنوان خطيب انبيا یاد شده است.
== معرفی شعیب ==
== معرفی شعیب ==
خط ۸: خط ۸:


== منابع ==
== منابع ==
{{رده‌بندی‌نشده|تاریخ=اکتبر ۲۰۲۵}}

نسخهٔ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۵۱

شعيب پيامبر مدين و معاصر موسى و پدر زن او معرفی شده است. از او با عنوان خطيب انبيا یاد شده است.

معرفی شعیب

شعیب یکی از پیامبران عرب در دیدگاه اسلامی است. نام او در قرآن، در سوره های اعراف، هود، شعرا، قصص و عنکبوت چندین بار آمده است. از سیاق آیات قرآن استفاده می‌شود که این پیغمبر خدا پس از انقراض قوم لوط ، به پیامبری مبعوث شد. او در مدین که در شمال حجاز و جنوب سوریه است، زندگی می‌کرد. معاصر دوران موسی و پدر زن اوست. از ویژگی‌های شعیب این‌که بسیار خائف از خدا بود. مصلح، رسول امین و جزء صالحان بود و به فرمایش پیامبر اکرم، شعیب، خطیب انبیاست. نسب او از طرف مادر به لوط پیامبر، و از طرف پدر، در تاریخ اختلاف است؛ جمعی او را از فرزندان 'مدین بن ابراهیم ' می‌دانند؛ ولی جمعی دیگر می‌گویند که نسب او از طرف پدر به برخی از مردمانی می‌رسد که به ابراهیم ایمان آوردند. درباره این‌که نسب او به ابراهیم خلیل نیز می‌رسد یا نه؟ اختلاف است. جمعی شعیب را از فرزندان مدین بن ابراهیم می‌دانند، چنان که در احوالات ابراهیم و فرزندان آن حضرت بدان اشاره شد. یعقوبی پدران آن حضرت را تا مدین این گونه نوشته است: «شعیب بن نویب بن عیابن مدین بن ابراهیم.» طبری گوید: «شعیب بن صفون بن عنقاد بن ثابت بن مدین بن ابراهیم.» و مسعودی گفته است: «شعیب بن رعویل بن مر بن عنقاء بن مدین بن ابراهیم.» در کتاب اثبات الوصیه نیز گوید: «شعیب از فرزندان نابت بن ابراهیم بوده و از فرزندان اسماعیل و اسحاق نیست.»[۱]

شعیب در قرآن

در قرآن زوایایی از زندگی شعیب بیان شده است که به برخی از آنان اشاره می‌گردد. در قرآن سوره هود آیه 93 آمده است: «يا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلى‌ مَكانَتِكُمْ إِنِّي عامِلٌ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذابٌ يُخْزِيهِ وَ مَنْ هُوَ كاذِبٌ وَ ارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ؛ اي قوم من شما هرقدرتي كه داريد بكار ببريد، من نيز كار خودم را مي كنم ، بزودي خواهيد دانست كه عذاب خوار كننده به سراغ چه كسي مي آيد و چه كسي دروغگوست ، منتظرباشيد من نيز با شما انتظار مي كشم.» آيه مورد بحث حاوي تهديدي جدي ازجانب حضرت شعيب (ع ) براي مردم مدين مي باشد و گفتار آن‌حضرت حاكي ازنهايت اطمينان و اعتماد به نفس است ، چون مي فرمايد: هر نيرو و تمكني را كه داريد بكار ببريد، من نيز به كار خود ادامه مي دهم ، اما بزودي عذاب استيصال نازل خواهد شد و بين من و شما حكم خواهد كرد و در آنزمان آشكار مي شود كه چه كسي دروغگو بوده و عذاب ، چه كسي را در بر مي گيرد، من يا شما؟ و منتظرآن عذاب باشيد من هم در كنار شما انتظار آن را مي كشم و از شما جدا نمي شوم .[۲]

منابع

  1. واحد تحقیقات موسسه فرهنگی هنری جام طهور (۱۳۹۵). دائره المعارف طهور. اصفهان: موسسه فرهنگی هنری جام طهور.
  2. طیب، عبدالحسین (۱۳۷۰). اطیب البیان. ج. ۷. تهران: کتابفروشی اسلام. ص. ۱۱۳.