کاربر:Maasum/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:تابلوی عصر عاشورا.jpg|بندانگشتی|عاشورا،حماسه ای جاودانه]] | [[پرونده:تابلوی عصر عاشورا.jpg|بندانگشتی|عاشورا،حماسه ای جاودانه]] | ||
<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان= | <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|صفحه=۵۸}}</ref>'''مقدمه:''' | ||
دهمین روز محرم روزی است که تاریخ با خون نوشته شد. | دهمین روز محرم روزی است که تاریخ با خون نوشته شد. | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
عاشورا، [[دهمین روز از ماه محرم]]، روزی است که تاریخ با خون نوشته شد و حقیقت با ایثار معنا گرفت. در سال ۶۱ هجری قمری، سرزمین خشک و سوزان [[کربلا]] ، صحنه رویارویی حق و باطل شد؛ جایی که امام حسین (ع)، فرزند فاطمه (س) و نوه پیامبر (ص)، با یاران اندکش در برابر سپاه ظلم و ستم ایستاد تا کرامت انسان و آزادگی از یاد نرود. | عاشورا، [[دهمین روز از ماه محرم]]، روزی است که تاریخ با خون نوشته شد و حقیقت با ایثار معنا گرفت. در سال ۶۱ هجری قمری، سرزمین خشک و سوزان [[کربلا]] ، صحنه رویارویی حق و باطل شد؛ جایی که امام حسین (ع)، فرزند فاطمه (س) و نوه پیامبر (ص)، با یاران اندکش در برابر سپاه ظلم و ستم ایستاد تا کرامت انسان و آزادگی از یاد نرود. | ||
پس از مرگ معاویه، یزید قدرت را بهناحق به دست گرفت و از امام خواست تا با او بیعت کند؛ اما حسین بن علی (ع) که جز حقیقت و عدالت نمیخواست، فرمود: «مثلی لا یبایع مثله» ـ کسی چون من با کسی چون او بیعت نمیکند. امام، دعوت مردم کوفه را پذیرفت، اما پیش از رسیدن، راه بر او بسته شد و کاروان حق در دشت کربلا متوقف گردید. | پس از مرگ معاویه، یزید قدرت را بهناحق به دست گرفت و از امام خواست تا با او بیعت کند؛ اما حسین بن علی (ع) که جز حقیقت و عدالت نمیخواست، فرمود: «مثلی لا یبایع مثله» ـ کسی چون من با کسی چون او بیعت نمیکند. امام، دعوت مردم کوفه را پذیرفت، اما پیش از رسیدن، راه بر او بسته شد و کاروان حق در دشت کربلا متوقف گردید.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مقتل الحسین|صفحه=۳۲۱}}</ref> | ||
روز عاشورا، نبرد نابرابر آغاز شد. در آن دشت سوزان، یاران وفادار امام یکی پس از دیگری در راه خدا جان باختند و سرانجام خود حضرت، پس از ساعاتی نبرد و تشنگی، به شهادت رسید. خیمهها سوخت، کودکان به اسارت رفتند، و زمین و زمان در عزای حسین (ع) گریستند. | روز عاشورا، نبرد نابرابر آغاز شد. در آن دشت سوزان، یاران وفادار امام یکی پس از دیگری در راه خدا جان باختند و سرانجام خود حضرت، پس از ساعاتی نبرد و تشنگی، به شهادت رسید. خیمهها سوخت، کودکان به اسارت رفتند، و زمین و زمان در عزای حسین (ع) گریستند. | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
'''آغاز بیداری''' | '''آغاز بیداری''' | ||
اما عاشورا پایان نبود؛ آغاز بود. آغاز بیداری انسانهایی که در برابر ظلم سکوت نمیکنند. خون حسین (ع) چراغی شد که قرنهاست خاموشی نمیپذیرد، و پیام او ـ «[[هیهات منّا الذلة»]] ـ همچنان در گوش تاریخ طنینانداز است. | اما عاشورا پایان نبود؛ آغاز بود. آغاز بیداری انسانهایی که در برابر ظلم سکوت نمیکنند. خون حسین (ع) چراغی شد که قرنهاست خاموشی نمیپذیرد، و پیام او ـ «[[هیهات منّا الذلة»]] ـ همچنان در گوش تاریخ طنینانداز است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الفتوح|نام=ابن اعثم|نام خانوادگی=الکوفی|صفحه=۱۶۲}}</ref> | ||
منابع:الفتوح-مقتل الحسین _بحارالانوار | منابع:الفتوح-مقتل الحسین _بحارالانوار | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۰ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۴۰
[۱]مقدمه:
دهمین روز محرم روزی است که تاریخ با خون نوشته شد.
عاشورا؛ حماسهای جاودانه
عاشورا، دهمین روز از ماه محرم، روزی است که تاریخ با خون نوشته شد و حقیقت با ایثار معنا گرفت. در سال ۶۱ هجری قمری، سرزمین خشک و سوزان کربلا ، صحنه رویارویی حق و باطل شد؛ جایی که امام حسین (ع)، فرزند فاطمه (س) و نوه پیامبر (ص)، با یاران اندکش در برابر سپاه ظلم و ستم ایستاد تا کرامت انسان و آزادگی از یاد نرود.
پس از مرگ معاویه، یزید قدرت را بهناحق به دست گرفت و از امام خواست تا با او بیعت کند؛ اما حسین بن علی (ع) که جز حقیقت و عدالت نمیخواست، فرمود: «مثلی لا یبایع مثله» ـ کسی چون من با کسی چون او بیعت نمیکند. امام، دعوت مردم کوفه را پذیرفت، اما پیش از رسیدن، راه بر او بسته شد و کاروان حق در دشت کربلا متوقف گردید.[۲]
روز عاشورا، نبرد نابرابر آغاز شد. در آن دشت سوزان، یاران وفادار امام یکی پس از دیگری در راه خدا جان باختند و سرانجام خود حضرت، پس از ساعاتی نبرد و تشنگی، به شهادت رسید. خیمهها سوخت، کودکان به اسارت رفتند، و زمین و زمان در عزای حسین (ع) گریستند.
آغاز بیداری
اما عاشورا پایان نبود؛ آغاز بود. آغاز بیداری انسانهایی که در برابر ظلم سکوت نمیکنند. خون حسین (ع) چراغی شد که قرنهاست خاموشی نمیپذیرد، و پیام او ـ «هیهات منّا الذلة» ـ همچنان در گوش تاریخ طنینانداز است.[۳]
منابع:الفتوح-مقتل الحسین _بحارالانوار