نبرد گوادالسته: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:۸۵۲ (میلادی)]] | [[رده:۸۵۲ (میلادی)]] | ||
[[رده:اندلس (اسلامی) در سده ۹ (میلادی)]] | [[رده:اندلس (اسلامی) در سده ۹ (میلادی)]] | ||
[[رده:جنگهای پادشاهی آستوریاس]] | [[رده:جنگهای پادشاهی آستوریاس]] | ||
[[رده:درگیریهای دهه ۸۵۰ (میلادی)]] | [[رده:درگیریهای دهه ۸۵۰ (میلادی)]] | ||
[[رده:نبردهای امارت قرطبه]] | [[رده:نبردهای امارت قرطبه]] | ||
[[رده:نبردهای بازپسگیری آندلس]] | [[رده:نبردهای بازپسگیری آندلس]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۳۶
| نبرد گوادالسته | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از بازپسگیری اندلس | |||||||
| پرونده:Coras del Emirato de Córdoba.png | |||||||
| |||||||
| طرفهای درگیر | |||||||
|
بنیقسی |
پرونده:Emblema del Reino de Asturias.svgپادشاهی آستوریاس پرونده:Bandera de Reino de Navarra.svg پادشاهی ناوار شورشیان طلیطله | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
|
محمد یکم موسی بن موسی |
اردونو یکم گارسیا اینیگوئز کنت گاتون | ||||||
| قوا | |||||||
| نامشخص | ۱۲ تا ۲۰ هزار نفر[۱] | ||||||
نبرد گوادالسته یا نبرد وادی سلیط (انگلیسی: Battle of Guadalacete)، نبردی است در سال ۸۵۲ در منطقه طلیطله که بین شورشیان طلیطله به همراه نیروهای کمکی پادشاهی آستوریاس و پادشاهی ناوار با لشکر امارت قرطبه رخ داد که با پیروزی نیروهای قرطبه همراه بود.
جنگ
همزمان با درگیریهای محمد یکم با شورشیان مناطق مختلف، پایتخت از جانب شورشیان طلیطله تهدید شد. محمد قصد داشت با سرکوب به تمامی شورشها پایان دهد پس خود به همراه لشکری عازم طلیطله شد.[۲] همزمان با حرکت لشکر امارت قرطبه، شورشیان که متشکل از مسیحیان و مولدین بودند از اردونیو یکم، پادشاه آستوریاس، و پادشاه ناوار طلب کمک و یاری خواستند پس اردونیو نیروهای کمکی خود را به رهبری کنت گاتون به طلیطله فرستاد.[۱] با رسیدن محمد به نزدیکی شهر، وی نیروهای خود را به دو بخش تقسیم کرد و تعدادی از نیروهای خود را در اطراف تپههای شهر استتار کرد و خود عازم نبرد با شورشیان شد. شورشیان که از پیروزی خود مطمئن بودند، بعد از عقبنشینی محمد از محاصره شهر، فریب خورده و در دام وی گیر افتادند. نبرد شدیدی رخ داد که از صبح تا ظهر به درازا کشید و سرانجام این شورشیان بودند که شکست خوردند و از مهلکه گریختند و جمع کثیری نیز کشته و اسیر شدند.[۳][۴] در وصف این نبرد، شاعری به نام عباس فرناس شعری سروده است:
| ومُختَلِفِ الأصواتِ مؤتَلفِ الزَّحفِ | لهومِ الفَلاَ عَبلِ القَنَابل مُلتَفِ | |
| إذَا أومَضت فِیهِ الصَّوَارِمُ خِلتَهَا | بُرُوقاً تَرَاءی فی الجَهَامِ وتَسْتَخْفِی[۵] |