ابنصباغ شافعی: تفاوت میان نسخهها
جز (Shahroudi صفحهٔ ابن صباغ شافعی را به ابنصباغ شافعی منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ابنصباغ'''، با نام اصلی '''ابونصر عبدالسید بن محمد بن عبدالواحد بن احمد بن جعفر'''، فقیه [[شافعی]] سده پنجم هجری، از بزرگان [[فقه]] در [[عراقین]] بود و مدتی تدریس در مدرسه [[نظامیه بغداد]] را برعهده داشت. وی در شناخت [[مذاهب اسلامی]] و فقه دارای جایگاه برجستهای بود. از آثار او میتوان به ''الشامل''، ''العده'' و ''تذکرة العالم'' اشاره کرد. | |||
== زندگی == | == زندگی == | ||
ابنصباغ شافعی، با نام اصلی ابونصر عبدالسید بن محمد بن عبدالواحد بن احمد بن جعفر، فقیه [[شافعی]] سده پنجم هجری بود. ابنصباغ در سال ۴۰۰ هجری در [[بغداد]] متولد شد. او از فقیهان سرشناس در [[عراقین]] ([[عراق عرب|عراق عربی]] و [[عراق عجم]]) بهشمار میرفت و منزلت علمیاش با [[ابواسحاق شیرازی]] مقایسه میشد. در شناخت [[مذاهب اسلامی]] نیز جایگاهی بالاتر از شیرازی داشت و طالبان علم از نقاط دور برای بهرهگیری از دانش او به حضورش میرسیدند. وی شخصیتی مورد اعتماد و دیندار و از جمله عالمان برجسته روزگار خود بود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابنالصباغ}}</ref> | |||
هنگامیکه | هنگامیکه نظامالملک به ساخت [[مدرسه نظامیه]] اقدام کرد، تدریس در آن ابتدا به ابنصباغ واگذار شد. اما پس از گذشت بیست روز، این مقام به ابواسحاق شیرازی محول گردید. پس از درگذشت شیرازی، بار دیگر تدریس به ابنصباغ سپرده شد. طبق گزارش [[ابوالحسن محمد بن هلال بن صابی]]، ساخت مدرسه در ذیحجه سال ۴۵۷ هجری آغاز شد و در دهم ذیالقعده سال ۴۵۹ به بهرهبرداری رسید. قرار بود ابواسحاق در آن روز آغاز به تدریس کند، اما غیبت کرد و چون پیدا نشد، تدریس به ابنصباغ ارجاع شد. شاگردان شیرازی به وی نوشتند که در صورت امتناع او، به حوزه ابنصباغ خواهند پیوست. با پذیرش دوباره تدریس از سوی ابواسحاق، ابنصباغ کنار رفت. مدت تدریس او در نظامیه از بیست روز تجاوز نکرد. [[محمد بن محمود بن حسن بن هبۀالله|ابننجار]] در ''تاریخ بغداد'' آورده است که پس از درگذشت ابواسحاق، منصب تدریس به [[ابوسعید منوفی]] سپرده شد، اما پس از مدتی کنار رفت و تدریس دوباره به ابنصباغ واگذار گردید، اگرچه دوباره به ابوسعید بازگشت و تا پایان عمر در آن سمت باقی ماند.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابنالصباغ}}</ref> | ||
ابنصباغ در اواخر عمر نابینا شد و در سال ۴۷۷ هجری درگذشت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابنالصباغ}}</ref> | |||
== آثار == | |||
* الشامل در | از آثار او میتوان به کتابهای زیر اشاره کرد:<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابنالصباغ}}</ref> | ||
* تذکرة العالم و طریق السالم در | * ''الشامل'' در فقه | ||
* العده | * ''تذکرة العالم و طریق السالم'' در فقه | ||
* ''العده'' | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۵۹
ابنصباغ، با نام اصلی ابونصر عبدالسید بن محمد بن عبدالواحد بن احمد بن جعفر، فقیه شافعی سده پنجم هجری، از بزرگان فقه در عراقین بود و مدتی تدریس در مدرسه نظامیه بغداد را برعهده داشت. وی در شناخت مذاهب اسلامی و فقه دارای جایگاه برجستهای بود. از آثار او میتوان به الشامل، العده و تذکرة العالم اشاره کرد.
زندگی
ابنصباغ شافعی، با نام اصلی ابونصر عبدالسید بن محمد بن عبدالواحد بن احمد بن جعفر، فقیه شافعی سده پنجم هجری بود. ابنصباغ در سال ۴۰۰ هجری در بغداد متولد شد. او از فقیهان سرشناس در عراقین (عراق عربی و عراق عجم) بهشمار میرفت و منزلت علمیاش با ابواسحاق شیرازی مقایسه میشد. در شناخت مذاهب اسلامی نیز جایگاهی بالاتر از شیرازی داشت و طالبان علم از نقاط دور برای بهرهگیری از دانش او به حضورش میرسیدند. وی شخصیتی مورد اعتماد و دیندار و از جمله عالمان برجسته روزگار خود بود.[۱]
هنگامیکه نظامالملک به ساخت مدرسه نظامیه اقدام کرد، تدریس در آن ابتدا به ابنصباغ واگذار شد. اما پس از گذشت بیست روز، این مقام به ابواسحاق شیرازی محول گردید. پس از درگذشت شیرازی، بار دیگر تدریس به ابنصباغ سپرده شد. طبق گزارش ابوالحسن محمد بن هلال بن صابی، ساخت مدرسه در ذیحجه سال ۴۵۷ هجری آغاز شد و در دهم ذیالقعده سال ۴۵۹ به بهرهبرداری رسید. قرار بود ابواسحاق در آن روز آغاز به تدریس کند، اما غیبت کرد و چون پیدا نشد، تدریس به ابنصباغ ارجاع شد. شاگردان شیرازی به وی نوشتند که در صورت امتناع او، به حوزه ابنصباغ خواهند پیوست. با پذیرش دوباره تدریس از سوی ابواسحاق، ابنصباغ کنار رفت. مدت تدریس او در نظامیه از بیست روز تجاوز نکرد. ابننجار در تاریخ بغداد آورده است که پس از درگذشت ابواسحاق، منصب تدریس به ابوسعید منوفی سپرده شد، اما پس از مدتی کنار رفت و تدریس دوباره به ابنصباغ واگذار گردید، اگرچه دوباره به ابوسعید بازگشت و تا پایان عمر در آن سمت باقی ماند.[۲]
ابنصباغ در اواخر عمر نابینا شد و در سال ۴۷۷ هجری درگذشت.[۳]
آثار
از آثار او میتوان به کتابهای زیر اشاره کرد:[۴]
- الشامل در فقه
- تذکرة العالم و طریق السالم در فقه
- العده
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنالصباغ». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.