توحید در قرآن: تفاوت میان نسخهها
جز (Shahroudi صفحهٔ یا صاحب الزمان عجل الله/صفحه تمرین را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به کاربر:یا صاحب الزمان عجل الله/صفحه تمرین که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== شکر == | == شکر == | ||
'''شکر'''( به ضمّ شین) در آموزههای اسلامی از بزرگترین عبادات | '''[[شکر]]'''( به ضمّ شین) در آموزههای اسلامی از بزرگترین عبادات محسوب میشود و به صورت شکر قلبی، زبانی و عملی است که دارای آثار فراوانی در زندگی انسان مانند افزایش نعمت، نجات از فتنه و ... میباشد. | ||
== معنای شکر == | == معنای شکر == | ||
شناختن احسان و نشر آن و ستایش کردن صاحب آن از '''معنای لغوی شکر''' است و کفر واژهای است ضدّ شکر، به معنای فراموش کردن نعمت و پوشاندن آن. | شناختن احسان و نشر آن و ستایش کردن صاحب آن از '''معنای لغوی شکر''' است و کفر واژهای است ضدّ شکر، به معنای فراموش کردن نعمت و پوشاندن آن. | ||
'''معنای اصطلاحی شکر''' نیز، | '''معنای اصطلاحی شکر''' نیز، حالت نفسانی قدردانی از نعمتهای خداوند با ظهور آن در قلب به صورت خضوع،خشوع و مانند آن و در زبان به شکل حمد و ثنا و در اعمال به صورت بهرهگیری از نعمتها در راه رضای خداوند است.<ref name=":0">{{یادکرد وب|وبگاه=دانشنامه اسلامی|نشانی=https://wiki.ahlolbait.com/|عنوان=شکر}}</ref> | ||
== اهمیت شکرگزاری == | == اهمیت شکرگزاری == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== اقسام شاکران == | == اقسام شاکران == | ||
بر اساس تقسیم بندی شکر، شاکران نیز به سه گروه '''عالمان، عابدان و عارفان''' تقسیم میشوند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=شُکر ، اصطلاحی دینی و اخلاقی، به معنای قدردانی کردن از خدا.|عنوان کتاب=دانشنامه جهان اسلام|نام خانوادگی=بنیاد دائرة المعارف اسلامی}}</ref> | بر اساس تقسیم بندی شکر، [[شاکران]] نیز به سه گروه '''عالمان، عابدان و عارفان''' تقسیم میشوند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=شُکر ، اصطلاحی دینی و اخلاقی، به معنای قدردانی کردن از خدا.|عنوان کتاب=دانشنامه جهان اسلام|نام خانوادگی=بنیاد دائرة المعارف اسلامی}}</ref> | ||
== آثار شکرگزاری == | == آثار شکرگزاری == | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:شکر]] | |||
[[رده:شکرگزاری]] | |||
[[رده:شاکر]] | |||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۱
شکر
شکر( به ضمّ شین) در آموزههای اسلامی از بزرگترین عبادات محسوب میشود و به صورت شکر قلبی، زبانی و عملی است که دارای آثار فراوانی در زندگی انسان مانند افزایش نعمت، نجات از فتنه و ... میباشد.
معنای شکر
شناختن احسان و نشر آن و ستایش کردن صاحب آن از معنای لغوی شکر است و کفر واژهای است ضدّ شکر، به معنای فراموش کردن نعمت و پوشاندن آن.
معنای اصطلاحی شکر نیز، حالت نفسانی قدردانی از نعمتهای خداوند با ظهور آن در قلب به صورت خضوع،خشوع و مانند آن و در زبان به شکل حمد و ثنا و در اعمال به صورت بهرهگیری از نعمتها در راه رضای خداوند است.[۱]
اهمیت شکرگزاری
یکی از اسماء خداوند «شکور» است و ذکر همین امر که خداوند، خود رابه چنین صفتی متّصف کرده؛ در اهمیت شکرگزاری کافی است.[۲]
اقسام شکر
شکر بر اساس تعریف لغوی آن، به سه قسم قلبی، زبانی و عملی تقسیم میشود.[۳]
اقسام شاکران
بر اساس تقسیم بندی شکر، شاکران نیز به سه گروه عالمان، عابدان و عارفان تقسیم میشوند.[۴]
آثار شکرگزاری
ادراک آیات الهی، افزایش نعمت و پاداش اخروی، نجات از فتنه و بلا و برگزیده شدن و هدایت ویژه، از جمله آثار شکرگزاری در اسلام است.[۱]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «شکر». دانشنامه اسلامی.
- ↑ «خاصیت شکر و اهمیت آن». حوزه نیوز. ۱۱ مهر ۱۳۹۰. دریافتشده در ۶ مرداد ۱۴۰۴.
- ↑ موسوی خمینی، سید روح الله (۱۳۷۶). فصل در حقيقت شكر است. ج. ۱۲. مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی. ص. ۳۴۴-۳۴۳.
- ↑ بنیاد دائرة المعارف اسلامی. شُکر ، اصطلاحی دینی و اخلاقی، به معنای قدردانی کردن از خدا.