بابالحوائج: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
در میان عامه ی مردم ،چهار تن؛ [[رقیه بنت حسین|رقیه بنت الحسین]]،[[عبدالله بن حسین بن علی]]، [[امام کاظم(ع)|موسی بن جعفر]] و [[حضرت ابوالفضل(ع)|عباس بن علی]] به باب الحوائج معروف هستند. زیرا مردم اعتقاد دارند که هر کس حاجتی داشته باشد و به ایشان رجوع کند، نا امید بر نمی گردد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://hawzah.net/fa/Question/View/65703/%D8%A8%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%A6%D8%AC|عنوان=باب الحوائج}}</ref> | در میان عامه ی مردم ،چهار تن؛ [[رقیه بنت حسین|رقیه بنت الحسین]]،[[عبدالله بن حسین بن علی]]، [[امام کاظم(ع)|موسی بن جعفر]] و [[حضرت ابوالفضل(ع)|عباس بن علی]] به باب الحوائج معروف هستند. زیرا مردم اعتقاد دارند که هر کس حاجتی داشته باشد و به ایشان رجوع کند، نا امید بر نمی گردد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://hawzah.net/fa/Question/View/65703/%D8%A8%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%88%D8%A7%D8%A6%D8%AC|عنوان=باب الحوائج}}</ref> | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:موسی کاظم]] | |||
[[رده:امامان شیعه]] | |||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۰۴
باب الحوائج
حوائج، جمع "حاجة" است و به معنی نیازها، حاجتها، خواسته ها است؛ یعنی امور و چیزهایی که انسان به آنها نیاز دارد یا طلب میکند.همچنین"حوائج" نشاندهنده شدت و تعدد حاجات است و یاء حذف شده در مفرد "حاجة" در جمع "حوائج" برگشته است.[۱]
باب در عربی به معنای (در) یعنی محل ورود و خروج است. از نظر راغب، محل ورود به چیزی را، باب می گویند؛ مثل (باب البیت). به ائمه، 'باب الله' می گویند، زیرا آنها تنها راه رسیدن به لقای خداوند هستند. پس باب یعنی چیزی که می توان به وسیله آن به چیز دیگر رسید. باب در روایات مختلف به ائمه، نسبت داده شده است، مانند: باب الحوائج.[۲]
موسی بن جعفر، طبق نظر خاص و عام و شیعه و سنی؛ باب الحوائج هستند. یعنی هر مسلمانی که مشکلی داشته باشد و به زیارت ایشان برود یا توسل پیدا کند، به وسیله ایشان، خداوند متعال حاجت فرد را روا می کند. موسی بن جعفر، در عراق معروف به باب الحوائج شدند، زیرا هر کس از ایشان حوائجی داشت، حاجت روا می شد.[۳]
همچنین لقب باب الحوائج از مشهورترین القاب عباس بن علی، در بین مردم است و اعتقاد دارند که ایشان، هر حاجتمندی که با نیت خالص به ایشان متوسل شود را، دست خالی بر نمیگرداند.[۴]
در میان عامه ی مردم ،چهار تن؛ رقیه بنت الحسین،عبدالله بن حسین بن علی، موسی بن جعفر و عباس بن علی به باب الحوائج معروف هستند. زیرا مردم اعتقاد دارند که هر کس حاجتی داشته باشد و به ایشان رجوع کند، نا امید بر نمی گردد.[۵]
- ↑ ابن منظور، جمال الدین. لسان العرب. ج. ۲. ص. ۲۴۲.
- ↑ .، جمعی از نویسندگان. دانشنامه مهدویت و امام زمان عجل الله تعالی فرجه. ج. ۱. ص. ۱۳۵.
- ↑ جمعی از نویسندگان، . دانشنامه امام کاظم علیه السلام. ج. ۱. ص. ۱۰۵.
- ↑ «لقب باب الحوائج را چه کسی به باب الحوائجین داده است؟».
- ↑ «باب الحوائج».