توحید در قرآن

شکر

شکر( به ضمّ شین)به معنای قدردانی از نعمتها‌، در آموزه‌های اسلامی از بزرگترین عبادات محسوب می‌شود و به صورت شکر قلبی‌‌، زبانی و عملی است که دارای آثار فراوانی در زندگی انسان مانند افزایش نعمت‌، نجات از فتنه و ... می‌باشد.

معنای شکر

شناختن احسان و نشر آن و ستایش کردن صاحب آن از معنای لغوی شکر است و کفر واژه‌ای است ضدّ شکر‌، به معنای فراموش کردن نعمت و پوشاندن آن.

معنای اصطلاحی شکر نیز‌، حالت نفسانی قدردانی از نعمتهای خداوند با ظهور آن در قلب به صورت خضوع‌،خشوع و مانند آن و در زبان به شکل حمد و ثنا و در اعمال به صورت بهره‌گیری از نعمتها در راه رضای خداوند است.

اهمیت شکرگزاری

یکی از اسماء خداوند «شکور» است و ذکر همین امر که خداوند‌، خود رابه چنین صفتی متّصف کرده‌؛ در اهمیت شکرگزاری کافی است.

اقسام شکر

شکر بر اساس تعریف لغوی آن، به سه قسم قلبی‌، زبانی‌ و عملی تقسیم می‌شود.

اقسام شاکران

بر اساس تقسیم بندی شکر‌، شاکران نیز به سه گروه عالمان‌، عابدان و عارفان تقسیم می‌شوند.

آثار شکرگزاری

ادراک آیات الهی‌، افزایش‌ نعمت و پاداش اخروی‌، نجات از فتنه و بلا و برگزیده شدن و هدایت ویژه‌، از جمله آثار شکرگزاری در اسلام است.