واجب

واجب، در زبان فقهی، به معنای عملی است که انجام آن ضروری و لازم است و ترک آن، انسان را در معرض توبیخ و عذاب الهی قرار می دهد. واجب به دسته ها و اقسام متعدد تقسیم می گردد. مهم ترین این واجبات شرعی، که فروع دین نامیده می شوند،شامل ده مورد است. که در نظر پیروان این دین، از جمله اصول اساسی اعتقادی و عملی به شمار می آیند.

مفهوم شناسی و اهمیت

واجب در فقه اسلامی، به عملی اطلاق می شود که حکمش از سوی شرع، وجوب شناخته شده است. انجام این عمل ضروری و لازم است، و ترک آن، نه تنها موجب گناه می گردد، بلکه فرد را مستحق عذاب الهی می سازد.[۱]