بغداد

بَغداد شهری تاریخی در عراق است که توسط منصور، دومین خلیفه عباسی، در کنار رود دجله بنا شد. این شهر جایگزین تیسفون و سلوکیه شد و پیش از آن مرکز حکومت عباسی هاشمیه بود. وجه تسمیه بغداد به معانی مختلف از جمله «خدا داد» یا «باغ داد» ذکر شده است.

تاریخچه

بَغداد شهری معروف در عراق است که منصور، دومین خلیفه عباسی، در حدود سال‌های ۱۴۵–۱۴۹ هجری در کنار رود دجله، بر روی ویرانه‌های تیسفون، پایتخت ساسانیان، و سلوکیه، پایتخت سلوکیان و اشکانیان، بنا کرد. منصور خود در سال ۱۴۹ هجری در این شهر مستقر شد و پیش از آن مرکز حکومت عباسی هاشمیه بود.

وجه تسمیه بغداد مورد اختلاف است. برخی معتقدند «بغ» به فارسی قدیم به معنای خدا است و ترکیب «بغداد» به معنای «خداداد» است؛ برخی آن را از «باغ داد» دانسته‌اند که اشاره به باغی دارد که انوشیروان در آن مظلومان را داد می‌داد؛ و برخی دیگر آن را برگرفته از نام مردی به نام داد می‌دانند که در آنجا باغی داشته و شهر به نام او بغداد نامیده شده است. در روایتی از پیامبر اسلام آمده است که شهری میان دجله و دجیله و قطربل و صراة بنا خواهد شد که ساختمان‌های آن از چوب، آجر، گچ و طلا باشد و آن را بغداد نامند و مردم و جباران در آن سکونت خواهند گزید، و روزگاری این شهر ویران خواهد شد.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بغداد». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.