طرحواره درمانی: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
(ایجاد رده) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:رواندرمانی]] | [[رده:رواندرمانی]] | ||
[[رده:شاخه های روانشناسی]] | |||
[[رده:سلامت روان]] | |||
نسخهٔ ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۱۸
طرحواره درمانی (schema therapy) یک پروتکل درمانی روانشناسی است که توسط جفری یانگ (۱۹۹۰) ارائه گردید. یانگ معتقد است انسانها از طریق طرحوارهها به جهان نگاه میکنند. طرحوارهها باورها و احساسات مهمی هستند که فرد در مورد خود و محیط دارند و آنها را بدون چون و چرا پذیرفتهاند. برخی از طرحوارهها ناسازگار و ناکارآمد هستند. آنها در جهت تأیید و تداوم بخشی خود کار میکنند و در برابر تغییر مقاومت زیادی نشان میدهند.
در طرحواره درمانی پنج نوع تکنیک وجود دارد که هر یک از آنها بخشی از طرحواره را هدف قرار میدهند. تکنیکهای شناختی، قسمت باورهای مرکزی را مورد هدف قرار میدهند. تکنیکهای رفتاری، بر راهکارها و الگوهای مقابله ای تمرکز دارند. تکنیکهای تجربی، تکنیکهای هیجانی و رابطه درمانی بر کل سیستم شخصیت فرد تمرکز میکنند. تجارب اولیه زندگی فرد، خاطرات، احساسهای عاطفی و بدنی طرحواره دارای بار هیجانی هستند. این هیجانات به وسیله تکنیکهای تجربی، رابطه درمانی و تکنیکهای هیجانی تخلیه میشوند و نیازهای فرد در حد مناسب ارضاء میشوند.[۱]