تحدی در قرآن

اعجاز پشتوانۀ دفاعی پیامبران در برابر تشکیکات احتمالی است. قوام معجزه به تحدی و هماوردطلبی است. قرآن معجزۀ پیغمبر اسلام، است و تحدی به قرآن به طور صریح در قرآن وارد شده است. بر اساس آیات شریفه قرآن، پیامبر اسلام با هدف اثبات رسالت خویش و اثبات الهی بودن قرآن، مشرکان قریش و دیگر معاندان را به مبارزه طلبیدند و این اقدام در چند مرحله انجام شد که آیات ذیل آنها را بیان می کند:

از جمله در سوره اسرا آمده است: بگو: «اگر انس و جن گرد آیند تا نظیر این قرآن را بیاورند، مانند آن را نخواهند آورد، هرچند برخی از آن ها پشتیبان برخی دیگر باشند» . این آیه، با صراحت تمام اعلام می دارد که اگر تمام انسان ها و اجنه متفق شوند و به یاری یکدیگر بشتابند تا کتابی مانند قرآن بیاورند، در این کار موفق نخواهند شد و از معارضه با قرآن ناتوان خواهند ماند. در پاره ای آیات دیگر مخالفان به آوردن ده سوره همانند سوره های قرآن دعوت شده اند و در برخی آیات نیز، از آنان خواسته شده است که اگر قرآن را ساخته و پرداخته محمد، پیامبر اسلام می دانند لااقل یک سوره مانند یکی از سوره های قرآن بیاورند: یا می گویند: «آن را به دروغ ساخته است؟» بگو: «اگر راست می گویید سوره ای مانند آن بیاورید و هر که را جز خدا می توانید فراخوانید».

از آیه اخیر استفاده می شود که خداوند در تحدی خود بر سوره معینی (فی المثل، سوره بقره که طولانی ترین سوره قرآن است) تاکید نکرده، بلکه با آوردن لفظ «سوره» به صورت نکره، در واقع، اعلام کرده است که مخالفان حتی از آوردن مجموعه کوچکی همانند سوره های کوتاه قرآن (مانند سوره کوثر که تنها سه آیه دارد) عاجزند.و اگر قرآن در ادعای عجز بشر صادق نبود آیا دشمنان قرآن نمی بایست در طول این چهارده قرن به جای آن همه سرمایه گذاری های فراوان در مبارزه ی نظامی- فرهنگی با اسلام فقط و فقط یک سوره مثل قرآن می آوردند و به قائله پایان می دادند؟تحدی و مبارزه طلبی قرآن محدود به زمان نزول اولیه قرآن نبوده، بلکه برای همیشه و دائمی است.در طول تاریخ هرگاه فرد یا افرادی اقدام به مقابله و همانندآوری سوره یا آیاتی از قرآن نموده اند، شکست خوردند.