استجابت دعا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== تعریف لغوی دعا : دعا در لغت به معانی؛ خواندن، درخواست انجام کار و حاجت خواستن است.تعریف اصطلاحی: به معنای روی آوردن به خداوند و با حالت خضوع از او درخواست کردن، است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://hawzah.net/fa/Article/View/113583/%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%D8%B9%D8%A7|عنوان=چیستی دعا|تاریخ=۱۳۹۷}}</ref> == | == تعریف لغوی دعا : دعا در لغت به معانی؛ خواندن، درخواست انجام کار و حاجت خواستن است.تعریف اصطلاحی: به معنای روی آوردن به خداوند و با حالت خضوع از او درخواست کردن، است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://hawzah.net/fa/Article/View/113583/%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%D8%B9%D8%A7|عنوان=چیستی دعا|تاریخ=۱۳۹۷}}</ref> == | ||
شرایط استجابت | شرایط استجابت | ||
استجابت دعا در نگاه | استجابت دعا در نگاه اسلام، پدیدهای مشروط و دارای قواعد است و صرفاً با طلب زبانی محقق نمیشود. شرایطی که در منابع دینی برای استجابت دعا ذکر شدهاند، عبارتند از: | ||
• خلوص نیت: دعا باید از عمق وجود و با نیتی خالصانه برای خدا باشد. امام صادق(ع) در حدیثی میفرمایند: اِذا اَرادَ اَحَدُكُمْ اَنْ يُسْتَجابَ لَهُ فَلْيُطَيِّبْ كَسْبَهُ وَ لْيَخْرُجْ مِنْ مَظالِمِ النّاسِ، وَ اِنَّ اللّه َ لايَرْفَعُ اِلَيْهِ دُعاءُ عَبْدٍ وَ فى بَطْنِهِ حَرامٌ اَوْ عِنْدَهُ مَظْلَمَةٌ لاَِحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ؛ <ref>{{پک|مجلسی|۱۳۱۵|ک=بحار الانوار|ج=۹۳|ص=۳۲۱}}</ref>هر كس بخواهد دعايش مستجاب شود، بايد كسب خود را حلال كند و حقّ مردم را بپردازد. دعاى هيچ بنده اى كه مال حرام در شكمش باشد يا حق كسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى رود | • خلوص نیت: دعا باید از عمق وجود و با نیتی خالصانه برای خدا باشد. امام صادق(ع) در حدیثی میفرمایند: اِذا اَرادَ اَحَدُكُمْ اَنْ يُسْتَجابَ لَهُ فَلْيُطَيِّبْ كَسْبَهُ وَ لْيَخْرُجْ مِنْ مَظالِمِ النّاسِ، وَ اِنَّ اللّه َ لايَرْفَعُ اِلَيْهِ دُعاءُ عَبْدٍ وَ فى بَطْنِهِ حَرامٌ اَوْ عِنْدَهُ مَظْلَمَةٌ لاَِحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ؛ <ref>{{پک|مجلسی|۱۳۱۵|ک=بحار الانوار|ج=۹۳|ص=۳۲۱}}</ref>هر كس بخواهد دعايش مستجاب شود، بايد كسب خود را حلال كند و حقّ مردم را بپردازد. دعاى هيچ بنده اى كه مال حرام در شكمش باشد يا حق كسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى رود | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|سال=۱۳۱۵|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|سال=۱۳۱۵|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی}} | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|تاریخ=۱۳۱۵|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|تاریخ=۱۳۱۵|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی}} | ||
[[رده:دعا در اسلام]] | |||
[[رده:دعاهای شیعه دوازدهامامی]] | |||
[[رده:دعا]] | [[رده:دعا]] | ||
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۸
استجابت دعا
تعریف لغوی دعا : دعا در لغت به معانی؛ خواندن، درخواست انجام کار و حاجت خواستن است.تعریف اصطلاحی: به معنای روی آوردن به خداوند و با حالت خضوع از او درخواست کردن، است.[۱]
شرایط استجابت
استجابت دعا در نگاه اسلام، پدیدهای مشروط و دارای قواعد است و صرفاً با طلب زبانی محقق نمیشود. شرایطی که در منابع دینی برای استجابت دعا ذکر شدهاند، عبارتند از:
• خلوص نیت: دعا باید از عمق وجود و با نیتی خالصانه برای خدا باشد. امام صادق(ع) در حدیثی میفرمایند: اِذا اَرادَ اَحَدُكُمْ اَنْ يُسْتَجابَ لَهُ فَلْيُطَيِّبْ كَسْبَهُ وَ لْيَخْرُجْ مِنْ مَظالِمِ النّاسِ، وَ اِنَّ اللّه َ لايَرْفَعُ اِلَيْهِ دُعاءُ عَبْدٍ وَ فى بَطْنِهِ حَرامٌ اَوْ عِنْدَهُ مَظْلَمَةٌ لاَِحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ؛ [۲]هر كس بخواهد دعايش مستجاب شود، بايد كسب خود را حلال كند و حقّ مردم را بپردازد. دعاى هيچ بنده اى كه مال حرام در شكمش باشد يا حق كسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى رود
• تلاش و عمل: دعا نباید جایگزین تلاش و کوشش انسان باشد. پیامبر اسلام(ص) در روایتی فرمودهاند: "الدَّاعي بلا عَمَلٍ كالرّامِي بِلاَ وَتَرٍ"[۳] (دعاکننده بدون عمل، مانند تیراندازی است که تیر او کمان ندارد).
• دوری از گناه: گناه، مانعی برای استجابت دعا است. امیرالمؤمنین علی(ع) در دعای کمیل میفرمایند: "اللهم اغفر لی الذنوب التی تحبس الدعاء" (خدایا! آن گناهانی را که مانع استجابت دعا میشوند، ببخش).
• استفاده از لقمه حلال: لقمه حرام و مال شبههناک، اثری مخرب بر روح و روان انسان دارد و مانع استجابت دعا میشود. پیامبر(ص) فرمودهاند: "من اکل لقمة حراماً لم یستجب له دعوة اربعین صباحاً" [۴](کسی که لقمهای حرام بخورد، دعایش تا چهل روز مستجاب نمیشود).
- ↑ «چیستی دعا». ۱۳۹۷.
- ↑ مجلسی، بحار الانوار، ۹۳: ۳۲۱.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۷: ۳۱۲.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۶۶: ۳۱۳.
منابع
- مجلسی، محمدباقر (۱۳۱۵). بحارالانوار.
- مجلسی، محمدباقر (۱۳۱۵). بحارالانوار.
- مجلسی، محمدباقر (۱۳۱۵). بحارالانوار.