شیخیه: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرقههای اسلامی|عنوان=شیخیه|سال تاسیس=۱۳ ه ق|موسس=شیخ احمد احسائی|مهمترین عقائد=معاد غیر جسمانی،رکن رابع|پیروان=مردم بصره،حله،کربلا،قطیف،بحرین|دین اصلی=اسلام|منشعب شده از=امامیه|فرقههای زیرشاخه=باقریه،شیخیه کرمان،شیخیه آذربایجان}} | |||
فرقه شیخیه، براساس تعالیم عالم شیعی، شیخ [[احمد احسائی]]، در نیمه نخست قرن سیزدهم هجری به وجود آمد. اساس این مذهب مبتنی بر ترکیب "تعبیرات فلسفه قدیم " متأثر از آثار سهروردی با اخبار آل محمد میباشد. تعالیم خاص مؤسس این فرقه، علاوه بر این که باعث انشعاب داخلی فرقه شد، همچنین مسبب پیدایش دو فرقه منحرف"[[بابیت]]" و "[[بهائیت]]"شد. نام دیگر این فرقه "کشفیه" است. کشفیه، کنایه از الهام و کشف رهبران این فرقه، که برای خود قائل بودند میباشد.<ref>{{پانویس کوتاهشده|رضانژاد|۱۳۸۱|ج=۱|ص=۱|ک=شیخیه بستر پیدایش بابیت و بهائیت}}</ref> | فرقه شیخیه، براساس تعالیم عالم شیعی، شیخ [[احمد احسائی]]، در نیمه نخست قرن سیزدهم هجری به وجود آمد. اساس این مذهب مبتنی بر ترکیب "تعبیرات فلسفه قدیم " متأثر از آثار سهروردی با اخبار آل محمد میباشد. تعالیم خاص مؤسس این فرقه، علاوه بر این که باعث انشعاب داخلی فرقه شد، همچنین مسبب پیدایش دو فرقه منحرف"[[بابیت]]" و "[[بهائیت]]"شد. نام دیگر این فرقه "کشفیه" است. کشفیه، کنایه از الهام و کشف رهبران این فرقه، که برای خود قائل بودند میباشد.<ref>{{پانویس کوتاهشده|رضانژاد|۱۳۸۱|ج=۱|ص=۱|ک=شیخیه بستر پیدایش بابیت و بهائیت}}</ref> | ||
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۳
| شیخیه | |
|---|---|
| سال تاسیس | ۱۳ ه ق |
| موسس | شیخ احمد احسائی |
| مهمترین عقائد | معاد غیر جسمانی،رکن رابع |
| پیروان | مردم بصره،حله،کربلا،قطیف،بحرین |
| منشعب شده از | امامیه |
| فرقههای زیرشاخه | باقریه،شیخیه کرمان،شیخیه آذربایجان |
| دین اصلی | اسلام |
فرقه شیخیه، براساس تعالیم عالم شیعی، شیخ احمد احسائی، در نیمه نخست قرن سیزدهم هجری به وجود آمد. اساس این مذهب مبتنی بر ترکیب "تعبیرات فلسفه قدیم " متأثر از آثار سهروردی با اخبار آل محمد میباشد. تعالیم خاص مؤسس این فرقه، علاوه بر این که باعث انشعاب داخلی فرقه شد، همچنین مسبب پیدایش دو فرقه منحرف"بابیت" و "بهائیت"شد. نام دیگر این فرقه "کشفیه" است. کشفیه، کنایه از الهام و کشف رهبران این فرقه، که برای خود قائل بودند میباشد.[۱]
پانویس
منابع
رضانژاد، عزالدین (۱۳۸۱). شیخیه. ج. ۱. انتظار. ص. ۱.