توحید در خالقیت: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
از مهمترین آیات مربوط به توحید در خالقیت آیه ۱۶ سوره رعد است: (قل الله خالق کل شی و هوالواحد القهار) | از مهمترین آیات مربوط به توحید در خالقیت آیه ۱۶ سوره رعد است: (قل الله خالق کل شی و هوالواحد القهار) | ||
:(بگو خدا آفریننده همه چیز استو اویگانه پیروزگراست.) | :(بگو خدا آفریننده همه چیز استو اویگانه پیروزگراست.) | ||
این آیه بر خالقیت مطلق خداوند و نفی هرگونه استقلال آفرینش از غیر او دلالت دارد. آموزش کلام اسلامی | این آیه بر خالقیت مطلق خداوند و نفی هرگونه استقلال آفرینش از غیر او دلالت دارد. <ref>{{پانویس کوتاهشده|محمدسعیدی مهر|1398|ک=آموزش کلام اسلامی|ج=1|ص=111}}</ref> | ||
====== ارجاعات ====== | ====== ارجاعات ====== | ||
نسخهٔ ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۰۶
الگو:توحید {جعبه اطلاعات آیه قرآن |نام سوره:رعد |-شماره آیه:۱۶ !متن آیه |قل الله خالق کل شی و هو الواحد القهار |- !ترجمه آیه |بگو:خداوند آفریننده همه چیزهاست و اوست یکتای قهار |- | colspan="2" |
ن
- ب
- و
=== |} توحیددرخالقیت ===
توحید در خالقیت از شاخههای توحید است که بیان میکند تنها خداآفرینندهحقیقی جهان است و همه موجودات دیگر در آفرینش استقلالی ندارند[۱]در کلام اسلامی خدا به عنوان واجب الوجود معرفی میشود و همه عالم ممکن الوجود است. بدین معنا که پیدایش و بقای موجودات وابسته به خداوند است. وهیچ موجودی ذاتاً آفریننده نیست. هست و اینکه خالقیت موجودات جق[۲]
مبانی قرآن
از مهمترین آیات مربوط به توحید در خالقیت آیه ۱۶ سوره رعد است: (قل الله خالق کل شی و هوالواحد القهار)
- (بگو خدا آفریننده همه چیز استو اویگانه پیروزگراست.)
این آیه بر خالقیت مطلق خداوند و نفی هرگونه استقلال آفرینش از غیر او دلالت دارد. [۳]
ارجاعات
- ↑ محمدتقی مصباح یزدی، آموزش عقائد، ۱-۲-۳: ۸۳.
- ↑ محمدسعیدی مهر، آموزش کلام اسلامی، ۱: ۱۰۸-۱۰۹.
- ↑ محمدسعیدی مهر، آموزش کلام اسلامی، ۱: ۱۱۱.
منابع
کتاب|عنوان=آموزش عقائد اسلامی|تاریخ=۱۳۸۴|نام=محمدتقی|نام خانوادگی=مصباح یزدی|ناشر=انتشارات امیرکبیر|جلد=۱-۲-۳|ص۸۳
کتاب|عنوان=آموزش کلام اسلامی|تاریخ=۱۳۹۸|نام=محمد|نام خانوادگی=سعیدی مهر|ناشر=کتاب طه|جلد=۱|صفحه=۱۰۸–۱۰۹
کتاب عنوان=آموزش کلام اسلامی تاریخ =۱۳۹۸ نام=محمد نام خانوادگی =سعیدی مهر ناشر=کتاب طه جلد ۱صفحه۱۱۱