قنوت: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
(پیشنهاد حذف مقاله طبق پال:حز.) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{خطا | |||
|message=این الگو باید [[اسلامیکال:جانشانی|جانشانی شود]]. | |||
}}[[رده:صفحههای حذف زماندار نیازمند توجه|ج{{نامصفحه}}]] | |||
* نمازگزارقنوت از ریشهٔ «قنو» است که در لغت به معنای به دست آوردن چیزی و خوشهٔ خرما آمده و در اصطلاح قرآنی یعنی طاعت و پرستش همراه با خضوع و فروتنی؛[۱] که در واقع به معنای به دست آوردن حالت خضوع در عبادت به صورت قیام، | * نمازگزارقنوت از ریشهٔ «قنو» است که در لغت به معنای به دست آوردن چیزی و خوشهٔ خرما آمده و در اصطلاح قرآنی یعنی طاعت و پرستش همراه با خضوع و فروتنی؛[۱] که در واقع به معنای به دست آوردن حالت خضوع در عبادت به صورت قیام، | ||
* سجده و رکوع بعد از تحقق ایمان میباشد.[۲] البته «قنوت» در اصطلاح فقه دعا و ثنا در پیشگاه خداوند متعال در موضع خاصی از نماز است؛[۳] و کیفیت آن در نزد امامیه، بلند کردن دستها تا مقابل صورت بوده، به طوریکه کف دستها رو به آسمان و در حال خواندن دعا باشد.[۴][۵] | * سجده و رکوع بعد از تحقق ایمان میباشد.[۲] البته «قنوت» در اصطلاح فقه دعا و ثنا در پیشگاه خداوند متعال در موضع خاصی از نماز است؛[۳] و کیفیت آن در نزد امامیه، بلند کردن دستها تا مقابل صورت بوده، به طوریکه کف دستها رو به آسمان و در حال خواندن دعا باشد.[۴][۵] | ||
* قنوت و دعای در آن، نشانه تواضع و خدا خواهی انسان است. خداوند میفرماید: مرا (با خلوص دل) بخوانید تادعای شما را اجابت کنم. آنان که از دعا و عبادت من اعراض و سرکشی کنند زود باشد که با ذلت و خواری، داخل جهنم شوند. | * قنوت و دعای در آن، نشانه تواضع و خدا خواهی انسان است. خداوند میفرماید: مرا (با خلوص دل) بخوانید تادعای شما را اجابت کنم. آنان که از دعا و عبادت من اعراض و سرکشی کنند زود باشد که با ذلت و خواری، داخل جهنم شوند. | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۰۵
این الگو باید جانشانی شود.
- نمازگزارقنوت از ریشهٔ «قنو» است که در لغت به معنای به دست آوردن چیزی و خوشهٔ خرما آمده و در اصطلاح قرآنی یعنی طاعت و پرستش همراه با خضوع و فروتنی؛[۱] که در واقع به معنای به دست آوردن حالت خضوع در عبادت به صورت قیام،
- سجده و رکوع بعد از تحقق ایمان میباشد.[۲] البته «قنوت» در اصطلاح فقه دعا و ثنا در پیشگاه خداوند متعال در موضع خاصی از نماز است؛[۳] و کیفیت آن در نزد امامیه، بلند کردن دستها تا مقابل صورت بوده، به طوریکه کف دستها رو به آسمان و در حال خواندن دعا باشد.[۴][۵]
- قنوت و دعای در آن، نشانه تواضع و خدا خواهی انسان است. خداوند میفرماید: مرا (با خلوص دل) بخوانید تادعای شما را اجابت کنم. آنان که از دعا و عبادت من اعراض و سرکشی کنند زود باشد که با ذلت و خواری، داخل جهنم شوند.