فهرست حروف مقطعه: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
حروف مقطعه حروفی هستند که به صورت جداگانه و با نام عربی خود خوانده می‌شوند.
حروف مقطعه حروفی هستند که به صورت جداگانه و با نام عربی خود خوانده می‌شوند.


در [[قرآن]] ابتدای۲۹[[سوره]] به حروفی برمی‌خوریم که به صورت متصل به هم نوشته شده ولی به صورت کلمه خوانده نمی‌شود بلکه باید هر حرفی به تنهایی و با اسم [[زبان عربی|عربی]] ان خوانده شوند. از این رو آنها را [[حروف مقطعه]] می‌گویند.<ref>{{پک|حبیبی|شهیدی|1397|ک=روانخوانی و تجوید قران کریم|ج=1|ص=19}}</ref>
در [[قرآن]] در ابتدای۲۹[[سوره]] به حروفی برمی‌خوریم که به صورت متصل به هم نوشته شده ولی به صورت کلمه خوانده نمی‌شود بلکه باید هر حرفی به تنهایی و با اسم [[زبان عربی|عربی]] آن خوانده شوند. از این رو آنها را [[حروف مقطعه]] می‌گویند.<ref>{{پک|حبیبی|شهیدی|1397|ک=روانخوانی و تجوید قران کریم|ج=1|ص=19}}</ref>


{| class="wikitable sortable mw-collapsible"
{| class="wikitable sortable mw-collapsible"

نسخهٔ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۵۸

حروف مقطعه حروفی هستند که به صورت جداگانه و با نام عربی خود خوانده می‌شوند.

در قرآن در ابتدای۲۹سوره به حروفی برمی‌خوریم که به صورت متصل به هم نوشته شده ولی به صورت کلمه خوانده نمی‌شود بلکه باید هر حرفی به تنهایی و با اسم عربی آن خوانده شوند. از این رو آنها را حروف مقطعه می‌گویند.[۱]

حروف مقطعه
ردیف نام سوره تعداد آیه متن حروف مقطعه مکی/مدنی تعداد تکرار
۱ بقره ۲۸۶ الم مدنی ۶
۲ آل عمران ۲۰۰ الم مدنی ۶
۳ اعراف ۲۰۶ المص مکی ۱
۴ یونس ۱۰۹ الر مکی ۵
۵ هود ۱۲۳ الر مکی ۵
۶ یوسف ۱۱۱ الر مکی ۵
۷ رعد ۴۳ المر مدنی ۱
۸ ابراهیم ۵۲ الر مکی ۵
۹ حجر ۹۹ الر مکی ۵
۱۰ مریم ۹۸ کهیعص مکی ۱
۱۱ طه ۱۳۵ طه مکی ۱
۱۲ شعراء ۲۲۷ طسم مکی ۲
۱۳ نمل ۹۳ طس مکی ۱
۱۴ قصص ۸۸ طسم مکی ۲
۱۵ عنکبوت ۶۹ الم مکی ۶
۱۶ روم ۶۰ الم مکی ۶
۱۷ لقمان ۳۴ االم مکی ۶
۱۸ سجده ۳۰ الم مکی ۶
۱۹ یس ۸۳ یس مکی ۱
۲۰ ص ۸۸ ص مکی ۱
۲۱ غافر ۷۵ حم مکی ۶
۲۲ فصلت ۵۴ حم مکی ۶
۲۳ شوری ۵۳ حم_عسق مکی ۱
۲۴ زخرف ۸۹ حم مکی ۶
۲۵ دخان ۵۹ حم مکی ۶
۲۶ جاثیه ۳۷ حم مکی ۶
۲۷ احقاف ۳۵ حم مکی ۶
۲۸ ق ۴۵ ق مکی ۱
۲۹ قلم ۵۲ ن مکی ۱

منابع

منابع

  • حبیبی، علی؛ شهیدی، محمد رضا (۱۳۹۷). روانخوانی و تجوید قران کریم. ج. ۱. قم: نشر هاجر. ص. ۱۹.