کاربر:آنشرلی/صفحه تمرین دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی ««مَهدَویت» واژه‌ای عربی و از ریشه «مهدی» است که از اضافه شدن «ت» به «مَهدَوی» ساخته شده. مهدوی به معنای مربوط‌ بودن به مهدی است، مانند واژه عَلَوی و حَسَنی. «ت» در واژه «مهدویت»، تای تأنیث است و به واسطه حذف شدنِ موصوف آمده است؛ یعنی در اصل «ط...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شیعه دوازده‌امامی-افقی}}
«مَهدَویت» واژه‌ای عربی و از ریشه «مهدی» است که از اضافه شدن «ت» به «مَهدَوی» ساخته شده. مهدوی به معنای مربوط‌ بودن به مهدی است، مانند واژه عَلَوی و حَسَنی. «ت» در واژه «مهدویت»، تای تأنیث است و به واسطه حذف شدنِ موصوف آمده است؛ یعنی در اصل «طریقة مهدویة» یا مانند آن بوده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=گونه شناسی رویکردهای آموزه ی مهدویت در چهارچوب ظرفیت تمدنی|نام=محسن|نام خانوادگی=الویری|ناشر=مشرق موعود|صفحه=61}}</ref>
«مَهدَویت» واژه‌ای عربی و از ریشه «مهدی» است که از اضافه شدن «ت» به «مَهدَوی» ساخته شده. مهدوی به معنای مربوط‌ بودن به مهدی است، مانند واژه عَلَوی و حَسَنی. «ت» در واژه «مهدویت»، تای تأنیث است و به واسطه حذف شدنِ موصوف آمده است؛ یعنی در اصل «طریقة مهدویة» یا مانند آن بوده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=گونه شناسی رویکردهای آموزه ی مهدویت در چهارچوب ظرفیت تمدنی|نام=محسن|نام خانوادگی=الویری|ناشر=مشرق موعود|صفحه=61}}</ref>


خط ۸: خط ۱۰:
#
#
#
#
<references />
[[رده:تاریخ ادیان]]

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۱۷

«مَهدَویت» واژه‌ای عربی و از ریشه «مهدی» است که از اضافه شدن «ت» به «مَهدَوی» ساخته شده. مهدوی به معنای مربوط‌ بودن به مهدی است، مانند واژه عَلَوی و حَسَنی. «ت» در واژه «مهدویت»، تای تأنیث است و به واسطه حذف شدنِ موصوف آمده است؛ یعنی در اصل «طریقة مهدویة» یا مانند آن بوده است.[۱]

مهدویت از دیدگاه زیدیه

زیدیه مانند دیگر فرق اسلامی به اصل مهدویت اعتقاد دارند. آنان، متولد شدن امام مهدی در گذشته و غیبت آن را نمی‌‎پذیرند و تنها معتقد به موعود بودن و ظهور امام مهدی در آخرالزمان هستند. از نگاه زیدیه، غیبت امام با شرط خروج امام و دعوت به امامت خود منافات دارد.[۲]

منابع

  1. الویری، محسن. گونه شناسی رویکردهای آموزه ی مهدویت در چهارچوب ظرفیت تمدنی. مشرق موعود. ص. ۶۱.
  2. سلطانی، مصطفی. تاریخ عقاید زیدیه. ادیان. ص. ۲۹۱.