توحید در عبادت

توحید در عبادت یکی از بنیادی ترین اصول دین اسلام است و به معنای یکتاپرستی در پرستش و بندگی است. بر اساس این اصل، هیچ‌کس جز خداوند شایسته عبادت و پرستش نیست. عبادت، به هر شکلی که باشد اعم از دعا، نماز، نذر، یا استعانت باید تنها برای خدا انجام شود، زیرا او خالق، رازق و مدبر همه موجودات عالم است. قرآن کریم بارها بر این موضوع تأکید کرده است؛ از جمله در آیه ۵ سوره مبارکه فاتحه (ایاک نعبد و ایاک نستعین) که نشان می‌دهد عبادت و یاری طلبی باید منحصر به ذات خداوند باشد.

آثار و اهمیت توحید در زندگی انسان

توحید در عبادت، انسان را از هرگونه وابستگی و خضوع در برابر غیر خدا آزاد می‌سازد و روح استقلال و عزت را در او زنده می‌کند. کسی که تنها خدا را می‌پرستد، از قدرت ها و مقام‌های دنیوی نمی‌هراسد و جز رضای الهی هدفی ندارد. از این رو، توحید در عبادت نه تنها یک باور عقیدتی، بلکه مایه اصلاح فرد و جامعه نیز هست.

شرک در عبادت و اهمیت پرهیز از آن

ر مقابل، شرک در عبادت یعنی پرستش غیر خدا یا شریک قرار دادن برای او که بزرگ‌ترین گناه در اسلام شمرده می‌شود. قرآن کریم در سوره نساء آیه ۴۸ و ۱۱۶ می‌فرماید: (ان الله لا یغفر ان یشرک به)، یعنی خداوند شرک را نمی‌آمرزد. بنابراین، شناخت و تحقق توحید در عبادت، اساس ایمان و محور همهٔ اعمال صالح است و بدون آن، هیچ عبادتی ارزش و قبولی نزد خداوند متعال ندارد. برای آشنایی بیشتر با مفهوم شرک، می‌توانید به مقاله‌ی شرک مراجعه کنید.

منابع

• قرآن کریم، سورهٔ فاتحه، آیهٔ ۵؛ طباطبایی، محمدحسین. تفسیر المیزان.
• قرآن کریم، سورهٔ نساء، آیات ۴۸ و ۱۱۶؛ طباطبایی، محمدحسین. تفسیر المیزان.