سید محمود طالقانی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «سلام» ایجاد کرد) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
= سید محمود طالقانی = | |||
سید محمود علایی طالقانی، فرزند ابوالحسن، روز چهارم ربیعالأول سال ۱۳۲۹ قمری در طالقان (استان البرز) به دنیا آمد. او در پنجسالگی وارد مکتبخانهٔ زادگاه خود شد و در آنجا دروس مکتبی را گذراند و در هفتسالگی برای ادامهٔ تحصیل به تهران عزیمت کرد. با پوشیدن لباس [[روحانیت]]، به مدرسهٔ ملارضا در میدان امیرالسلطان رفت و دروس مقدماتی صرف و نحو را در آن مدرسه فراگرفت. | |||
سید محمود سپس در دهسالگی برای ادامهٔ تحصیل در [[علوم حوزوی]] وارد شهر قم شد و به سرعت دروس حوزوی را گذراند که شگفتی همگان را برانگیخت. | |||
ایشان تحصیلات خود را تا حدود سال ۱۳۱۱ شمسی در قم ادامه داد و سپس عازم [[نجف اشرف]] شد و از دروس خارج بزرگان حوزه استفاده کرد و از [[سیدالحسن اصفهانی]] اجازهٔ اجتهاد گرفت. او پس از مدتی به ایران بازگشت و در حوزهٔ علمیهٔ قم به تحصیل پرداخت. در قم نیز از [[سیدمحمد حجت کوهکمری]] و [[شیخ عبدالکریم حائری]]، مؤسس حوزهٔ علمیهٔ قم، اجازهٔ ا[[جتهاد]] گرفت. ایشان همچنین از [[مرعشی نجفی]] و شیخ عباس قمی اجازهٔ نقل حدیث به دست آورد.<ref>{{یادکرد ژورنال|شماره=۷۸|نام=نشریه گلیرگ|تاریخ=شهریور۱۳۵۸}}</ref> | |||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۴۴
سید محمود طالقانی
سید محمود علایی طالقانی، فرزند ابوالحسن، روز چهارم ربیعالأول سال ۱۳۲۹ قمری در طالقان (استان البرز) به دنیا آمد. او در پنجسالگی وارد مکتبخانهٔ زادگاه خود شد و در آنجا دروس مکتبی را گذراند و در هفتسالگی برای ادامهٔ تحصیل به تهران عزیمت کرد. با پوشیدن لباس روحانیت، به مدرسهٔ ملارضا در میدان امیرالسلطان رفت و دروس مقدماتی صرف و نحو را در آن مدرسه فراگرفت.
سید محمود سپس در دهسالگی برای ادامهٔ تحصیل در علوم حوزوی وارد شهر قم شد و به سرعت دروس حوزوی را گذراند که شگفتی همگان را برانگیخت.
ایشان تحصیلات خود را تا حدود سال ۱۳۱۱ شمسی در قم ادامه داد و سپس عازم نجف اشرف شد و از دروس خارج بزرگان حوزه استفاده کرد و از سیدالحسن اصفهانی اجازهٔ اجتهاد گرفت. او پس از مدتی به ایران بازگشت و در حوزهٔ علمیهٔ قم به تحصیل پرداخت. در قم نیز از سیدمحمد حجت کوهکمری و شیخ عبدالکریم حائری، مؤسس حوزهٔ علمیهٔ قم، اجازهٔ اجتهاد گرفت. ایشان همچنین از مرعشی نجفی و شیخ عباس قمی اجازهٔ نقل حدیث به دست آورد.[۱]