قنوت: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{حذف زمان‌دار/پیغام}}
{{حذف زمان‌دار/پیغام}}


* نمازگزارقنوت از ریشهٔ «قنو» است که در لغت به معنای به دست آوردن چیزی و خوشهٔ خرما آمده و در اصطلاح قرآنی یعنی طاعت و پرستش همراه با خضوع و فروتنی؛[۱] که در واقع به معنای به دست آوردن حالت خضوع در عبادت به صورت قیام،
== تعریف لغوی و اصطلاحی ==
قنوت از ریشهٔ «قنو» است که در لغت به معنای طاعت، سکون، دعا، قیام در نماز و خودداری از تکلم است.
<references />
<ref>{{یادکرد ژورنال|زبان=فارسی|نام۱=سعید|نام خانوادگی۱=جهرمی سبوئی|نام۲=محمدرسول|نام خانوادگی۲=آهنگران|نام۳=سیدامیرحسین|نام خانوادگی۳=ارجمند|شماره=56|صفحات=5 تا 18|عنوان=امکان سنجی تخصیص عمومات استحباب قنوت در فقه امامیه با رویکردی تطبیقی بر مذاهب فقهی اهل سنت|تاریخ=2021|ژورنال=مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی پاییز و زمستان}}</ref>
و در اصطلاح علم فقه «ذکری مخصصوص در محلی از نماز » است
* سجده و رکوع بعد از تحقق ایمان می‌باشد.[۲] البته «قنوت» در اصطلاح فقه دعا و ثنا در پیشگاه خداوند متعال در موضع خاصی از نماز است؛[۳] و کیفیت آن در نزد امامیه، بلند کردن دست‌ها تا مقابل صورت بوده، به طوریکه کف دست‌ها رو به آسمان و در حال خواندن دعا باشد.[۴][۵]
* سجده و رکوع بعد از تحقق ایمان می‌باشد.[۲] البته «قنوت» در اصطلاح فقه دعا و ثنا در پیشگاه خداوند متعال در موضع خاصی از نماز است؛[۳] و کیفیت آن در نزد امامیه، بلند کردن دست‌ها تا مقابل صورت بوده، به طوریکه کف دست‌ها رو به آسمان و در حال خواندن دعا باشد.[۴][۵]
* قنوت و دعای در آن، نشانه تواضع و خدا خواهی انسان است. خداوند می‌فرماید: مرا (با خلوص دل) بخوانید تادعای شما را اجابت کنم. آنان که از دعا و عبادت من اعراض و سرکشی کنند زود باشد که با ذلت و خواری، داخل جهنم شوند.
* قنوت و دعای در آن، نشانه تواضع و خدا خواهی انسان است. خداوند می‌فرماید: مرا (با خلوص دل) بخوانید تادعای شما را اجابت کنم. آنان که از دعا و عبادت من اعراض و سرکشی کنند زود باشد که با ذلت و خواری، داخل جهنم شوند.

نسخهٔ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۳

تعریف لغوی و اصطلاحی

قنوت از ریشهٔ «قنو» است که در لغت به معنای طاعت، سکون، دعا، قیام در نماز و خودداری از تکلم است.

[۱] و در اصطلاح علم فقه «ذکری مخصصوص در محلی از نماز » است

  • سجده و رکوع بعد از تحقق ایمان می‌باشد.[۲] البته «قنوت» در اصطلاح فقه دعا و ثنا در پیشگاه خداوند متعال در موضع خاصی از نماز است؛[۳] و کیفیت آن در نزد امامیه، بلند کردن دست‌ها تا مقابل صورت بوده، به طوریکه کف دست‌ها رو به آسمان و در حال خواندن دعا باشد.[۴][۵]
  • قنوت و دعای در آن، نشانه تواضع و خدا خواهی انسان است. خداوند می‌فرماید: مرا (با خلوص دل) بخوانید تادعای شما را اجابت کنم. آنان که از دعا و عبادت من اعراض و سرکشی کنند زود باشد که با ذلت و خواری، داخل جهنم شوند.
  1. جهرمی سبوئی، سعید؛ آهنگران، محمدرسول؛ ارجمند، سیدامیرحسین (۲۰۲۱). «امکان سنجی تخصیص عمومات استحباب قنوت در فقه امامیه با رویکردی تطبیقی بر مذاهب فقهی اهل سنت». مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی پاییز و زمستان (۵۶): ۵ تا ۱۸.