توبه آدم

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

توبه آدم

کلیدواژه

توبه، آدم، عصیان

مفهوم‌شناسی

عصیان در لغت به معنای «سخت‌شدن» و خارج شدن از اطاعت است.

ﺗﻮﺑﻪ به معنی«بازگشت » است و در تفکرات دینی فردی که گناه می‌کند از مسیر صواب دور می‌شود. تنها توبه است که می‌تواند او را به مسیر حق بازگرداند؛ و جلوی سقوط او را بگیرد.[۱]

گناه و توبه

آدم به عنوان اولین انسان در بهشت زندگی می‌کرد. اما با وسوسه شیطان از درخت ممنوعه خورد و این عمل موجب خروج او از بهشت شد.[۲]

پس از ارتکاب گناه، آدم پشیمان شد و به درگاه خداوند دعا کرد.[۳]

نتیجه توبه

توبه آدم به ما می‌آموزد که هیچ کس از خطا مصون نیست و خداوند توبه بندگانش را می‌پذیرد.

  1. سید ترابی، سید حسن؛ رمضان پارگامی، یحیی (۱۳۹۱). «تاویل عصیان و توبه آدم در اندیشه عرفان اسلامی». دانشگاه آزاد اسلامی. پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک)
  2. انصاری، محمد باقر. تاریخ پیامبران. ص. ۴۵.
  3. ولایتی، علی اکبر. تاریخ ادیان. ص. ۱۰۲.